(Gelezen In Tertio Van 17 Maart 2010)
Uit een artikel van Katrien Bruyland.
Een bomvolle kerk van meer dan zeshonderd toehoorders wachtte onlangs op Herman Van Rompuy voor de jaarlijkse decanale geloofsavond in Aalst. Ruim een uur lang sprak Europa’s eerste president de aanwezigen toe over geloof en politiek. Hieronder een passage uit zijn toespraak:
“Zonder te weten dat hij een hogere bestemming had, las ik ooit een woord van de toenmalige kardinaal Joseph Ratzinger: ‘Politiek moet een evenwicht nastreven tussen ethisch idealisme en politiek realisme.’ Dat geldt voor de plaats die elk van u in het leven inneemt. Ethisch idealisme, dat was Christus. Hij ging rechtdoor, zocht geen compromissen met de wereld. Hij heeft daar een zeer hoge prijs voor betaald. Mahatma Gandhi was geen christen maar dacht en handelde op dezelfde manier. Ook hij betaalde daarvoor de prijs. Dat ethisch idealisme is niet ieder van ons gegeven. Maar het moet ons altijd voor ogen staan. Politiek realisme stelt dat je een bepaalde doelstelling niet zuiver volgens je opvattingen kan tot stand brengen.”
“Als je met anderen wil samenwerken, moet je wie een andere mening is toegedaan en ook een stukje van de macht wil, iets toegeven. De politieke realist zoekt een compromis omdat hij iets wil tot stand brengen. Maar bij het politieke realisme moet je goed oppassen. Voor je het weet, ben je je overtuiging verloren of zoek je een compromis om een situatie beheersbaar te maken. Van politiek realisme mag je niet belanden in zuiver pragmatisme.”
Tot zover Katrien Bruyland en Herman van Rompuy.