woensdag 29 mei 2013

Optie voor de armen is niet optioneel

(Gelezen In Tertio Van 15 Mei 2013)

Uit een artikel van Joris Delporte

Het Franse katholieke solidariteitsinitiatief ‘Diaconia 2013’ heeft vorige week liefst 12.000 zielen met een hart voor de armen gemobiliseerd om in Lourdes te beraadslagen over broederlijkheid. Wars van rang en stand zijn arme Fransen, asielzoekers of Roma-zigeuners daarbij in gesprek getreden met de leken, religieuzen en vertegenwoordigers van ruim honderd diaconale organisaties die hen traditioneel bijstaan. Hun slotverklaring onderstreept hoe de sociale reflex voor christenen een echt automatisme hoort te zijn. Ze drukt gedoopten op het hart dat broederlijkheid “geen vrijblijvende optie is”. Dienstbaarheid tegenover de armen blijft immers “een noodzakelijk engagement dat parochianen niet louter aan gespecialiseerde instanties of organisaties horen over te laten”.

Elk Frans bisdom onderzoekt binnenkort op basis van de diaconale succesverhalen die in Lourdes zijn uitgewisseld, hoe parochies hun sociale actie het best een versnelling hoger schakelen.

Tot zover Joris Delporte.

De Franse bisschoppen zitten duidelijk op dezelfde golflengte als paus Franciscus.

Hieronder enkele citaten uit het weldra in het Nederlands verkrijgbare interviewboek Paus Franciscus. Leven en denken van Jorge Bergoglio:

“Met een kerk die opgesloten leeft in haar gemeenschap, gebeurt hetzelfde als met een persoon die afgesloten is van de buitenwereld: ze kwijnt lichamelijk en geestelijk weg. Of ze wordt aangetast, zoals een afgesloten ruimte waar schimmel en vocht zich verspreiden”.

“Als je de straat opgaat, kan het jou en ieder ander overkomen dat je een ongeluk krijgt. Maar ik heb duizend keer liever een verongelukte dan een zieke kerk.”

“Wat moet gebeuren is dat de kerk de straat op gaat om mensen te zoeken en hen bij naam te leren kennen. Niet alleen omdat erop uitgaan om het evangelie te verkondigen haar missie is, maar omdat ze schade aanricht als ze het nalaat.”

“We kunnen niet blijven steken in een houding van passief wachten op ‘de klant’, de gelovige. We moeten structuren ontwikkelen om te kunnen gaan naar waar we nodig zijn, waar de mensen zijn. Waar diegenen zijn die wel willen, maar die geen toenadering zoeken omdat de structuren en vormen verouderd zijn en niet beantwoorden aan hun verwachtingen en gevoeligheid. We moeten creatief zijn en nagaan hoe we met onze parochies en kerkelijke instanties aanwezig kunnen zijn in de verschillende lagen van de samenleving.”

“Alleen wat men aanvaardt, wordt gered. Als we niet aanvaarden dat er in de samenleving mensen zijn met andere inzichten, zelfs tegengesteld aan de onze, en als we hen niet respecteren, niet voor hen bidden, zullen we hen nooit in ons hart verlossen. We mogen niet toelaten dat ideologieën de baas worden over de moraal.”

“Het gevaar dat ideologieën zouden binnendringen werd steeds kleiner naarmate het bewustzijn groeide van de enorme rijkdom die ons volk bezit: de volksdevotie. Naarmate de werkers in het pastoraat meer oog krijgen voor de volksdevotie, verdwijnt de ideologie. Ze gaan zelf naar de mensen en zoeken samen naar oplossingen voor hun problemen…”

“Als wij naar buiten treden om iets te zeggen, beschuldigen sommigen ons ervan aan politiek te doen. Ik geef hun dan als antwoord: ‘Ja, wij doen aan politiek in de evangelische zin van het woord, maar niet partijgebonden.”

Tot zover paus Franciscus.

Het boek van Francesco Ambrogetti en Sergio Rubin Paus Franciscus.Leven en denken van Jorge Bergoglio, uitgegeven door Halewijn en Adveniat, bevat 216 blz., kost 19,50 € en kan besteld worden via www.tertio.be.

Met de muzieknoten rond de tafel van Jezus

Week 2013-22 - 1e Communie 2013 002Week 2013-22 - 1e Communie 2013 003Week 2013-22 - 1e Communie 2013 004

Op zondag 12 mei 2013 deden Caroline, Charlotte, Fien en Stephanie hun Eerste Communie in Korbeek-Dijle. De mooie versiering van de kerk en de teksten van de viering, alles draaide rond de muzieknoten. Bij de voorbeden bad een van de communicantjes:

Lieve Jezus, luister eens…

Wil je altijd voor ons zorgen,

ook als we eens een valse noot spelen?

Want Jij bent de dirigent van ons

grote orkest! Dat vinden wij fijn!

Gebed van de week: Bergaf of Bergop

Bergaf

het niet meer zien zitten

alsmaar donkere dagen

geen uitzicht

niets de moeite waard

de weg van Jeruzalem naar Emmaüs

de weg van zoveel mensen vandaag.

Zijn er dan geen volgelingen van Jezus

die - net als Hij -

nieuwe perspectieven bieden,

het verhaal verrassend hervertellen

en enthousiast courage geven

zodat je toch de weg terug durft nemen

ondanks de moeite die bergopwaarts stappen kost?

Zo gaat het alsmaar door,

tussen vreugde en verdriet,

tussen kracht en zwakte.

Mogen wij voor anderen paasmensen zijn

die zien en luisteren

en met gepast gevoel

de weg mee gaan

bergaf en bergop.

Altijd opnieuw

van Goede Vrijdag

naar Pasen.

Uit het boek Onderweg van Wies Merckx

woensdag 22 mei 2013

Kruisdagen 2012

Korbeek-Dijle

Week 2013-21 - Kruisdag 1 2013 002Week 2013-21 - Kruisdag 1 2013 003Week 2013-21 - Kruisdag 1 2013 004

Bertem

Week 2013-21 - Kruisdag 2 2013 001Week 2013-21 - Kruisdag 2 2013 006Week 2013-21 - Kruisdag 2 2013 008

Leefdaal

Week 2013-21 - Kruisdag 3 2013 001Week 2013-21 - Kruisdag 3 2013 003Week 2013-21 - Kruisdag 3 2013 004

CHIRO KaDee: 70 jaar jongens - 50 jaar meisjes - 40 jaar oud-leiding

Week 2013-21 - Chirojubileum 2013 001Week 2013-21 - Chirojubileum 2013 005Week 2013-21 - Chirojubileum 2013 006

Zondag 5 mei 2013 was voor de Chiro van Korbeek-Dijle een driedubbele jubileumdag. Het dankfeest werd ingezet met een eucharistieviering op het voetbalveld voorgegaan door oud-proost Daniel Taillieu.

Als openingsgebed bad de priester:

Goede Vader,

wij danken U

omdat in onze parochiegemeenschap

reeds 70 jaar lang,

jonge mensen zich willen inzetten

om kinderen en tieners

een aangename zondagnamiddag te bezorgen.

Wij bidden U,

blijf hen steeds nabij

en laar hen ervaren hoe goedheid

en verbondenheid met elkaar

steeds de moeite waard blijft in deze wereld.

Help ons geloven

dat uw liefde banden smeedt voor het leven.

Dat vragen wij U, vandaag en alle dagen.

Gebed van de week: Ik zet mijn boog in de wolken

God vol goedheid,

Gij sluit met ons een verbond.

Geen contract door alle partijen ondertekend,

neen, een belofte zonder voorwaarde.

Zo groot is uw liefde,

door mensen haast niet te vatten.

Geen zondvloed meer,

geen tranendal,

geen vergaan in droefheid zonder uitzicht.

Een boog aan de hemel,

teken van zon ondanks regen.

Toekomst onder uw zegen,

het leven weer aangedurfd.

Niets weggemoffeld,

verbonden met alle geleefde leed,

en rechtgekomen, opgestaan.

Geloof in het eerste groene blaadje:

er is opnieuw leven!

Dank, God, om uw belofte,

om de boog die Gij spant

tussen hemel en aarde.

Een verbond, een relatie,

tussen U en ons.

Uit het boek Onderweg van Wies Merckx

woensdag 15 mei 2013

Daguitstap Landelijke Gilde ‘Ter Meeren’

Week 2013-20 - L.G. 23.5.2013 aWeek 2013-20 - L.G. 23.5.2013 b

Gelezen In Tertio Van 2 Mei 2013

1. Italiaanse regering

Op 28.4.2013 legde de nieuwe Italiaanse regering de eed af. De brede coalitie wordt geleid door de 46-jarige Enrico Letta, een overtuigd katholiek.

2.‘Maatschappij zal modernisering van kerk nooit genoeg vinden’

Uit een artikel van Herman De Dijn, emeritus hoogleraar wijsbegeerte en voormalig vicerector van de KU Leuven.

Hoever moet de kerk aan de in de samenleving breed gedeelde morele mentaliteit en sensibiliteit tegemoetkomen? Herman De Dijn beschouwd dit als een fundamenteel vraagstuk waarmee ze te maken heeft. Hij antwoordt alvast dat wat de kerk ook doet, het voor de maatschappij nooit genoeg zal zijn.

Instanties zoals de kerk, die ‘objectieve’ morele eisen verdedigen of transcendente waarden affirmeren - “Jezus is de ware weg naar het heil” - kunnen in een wereld zoals de onze alleen overkomen als sektarische instanties die het op onze vrijheid gemunt hebben. Door ‘objectieve’ morele eisen te prediken, door niet akkoord te gaan met de idee dat ieder maar voor zichzelf kan beslissen wat goed en kwaad betekent, plaatst de kerk zich buiten de huidige consensus - wat ook de concrete moraliteit mag zijn die ze centraal stelt. Ze zal in de huidige context altijd overkomen als een instantie die de vrijheid van het individu negeert, dat individu dus niet respecteert en haar mening aan anderen wil opdringen.

Kabbala en boeddhisme

Als de kerk zich, zoals zovelen wensen, werkelijk wil aanpassen aan de huidige tijd, dan rest haar maar één oplossing: zich plooien naar het expressief individualisme, radicaal de kaart trekken van het eerbiedigen van het postmoderne idee van individuele vrijheid en zelfcreatie, en tegelijk volledig stoppen met het beoordelen van de levenswijze van individuen vanuit een overgeleverde moraal. Hoe kan de kerk dat? Door zich met haar traditie van meditatie, rituelen en symbolen ten dienste te stellen van de individuele zoektocht naar spiritualiteit; door zich dus ten dienste te stellen van ‘de religieuze behoefte’ die er zeker bij bepaalde individuen nog altijd is. Daarbij moet ze dan - zoals sommigen niet ophouden te bepleiten - volop gebruik maken van de moderne communicatietechnieken en vooral van de nieuwe sociale media. Uit het arsenaal van de christelijke spiritualiteit, mede door de media gepropageerd, zal elk individu of groep dan kunnen plukken wat het voor de eigen zingeving nodig en nuttig acht. Zoals nu al gebeurt met de joodse kabbala of het boeddhisme bijvoorbeeld.

Tegendraads

Als de kerk zich niet kan vinden in de huidige mentaliteit en zich dus niet aanpast aan de postmoderne sensibiliteit zal ze onvermijdelijk in de marge van de samenleving gedrukt worden - tenminste in de westerse wereld. Trouw blijven aan het eigen erfgoed - wat bepaalde aanpassingen niet uitsluit natuurlijk - kan en moet dan gepaard gaan met de idee dat, ook al zit ze in de marge, ze toch tegelijk op een tegendraadse manier tot de eigen tijd behoort: “In de wereld maar niet van de wereld.” Of zoals ik recentelijk in een citaat van Gilbert Keith Chesterton las: “De kerk is de enige instantie die de mens er kan van weerhouden louter een kind van zijn tijd te zijn.”

Tot zover Herman De Dijn.

3.‘Drastisch intellectueel en spiritueel vernieuwen dringt zich op’

Uit een vraaggesprek van Emmanuel Van Lierde met Tsjechisch priester en academicus Tomas Halik.

Het Europees continent oogt vermoeid en ook de kerk gaat het er niet voor de wind. Het houdt de hoogleraar van de Karls-Universiteit en pastoor van de universitaire parochie in Praag bezig.

De kerk heeft last van middagmoeheid. En dat beeld past u toe op de Europese kerk en samenleving?

“Juist. De voormiddag is de tijd vanaf het begin van het christendom tot aan de moderniteit waarin de institutionele structuren en doctrinaire visies werden ontwikkeld. De confrontatie met de moderniteit veroorzaakten een crisis door het spervuur aan kritiek. Het atheïsme en het agnosticisme doken op, maar ik zie een sluwere tegenstander de kop opsteken: het ‘apatheïsme’. Dat gebrek aan interesse in religie bedreigt het geloof het meest. De terugkeer van religie die je ziet bij new age, esoterie, ietsisme of de emotionele religiositeit van nieuwe bewegingen, pinksterkerken en evangelicals zie ik veeleer als een reactie op de afwezigheid van een spirituele cultuur dan wel als een werkelijk ontwaken van het geloof uit zijn middagslaap. Het christendom mag dan wel niet uitgestorven zijn zoals de ideologen van het wetenschappelijke atheïsme voorspelden, toch gaat het in Europa en de rest van de wereld die door de Europese cultuur is getekend, door een periode van verval en vermoeidheid.”

Ziet u uitwegen?

“Er zijn nu twee vleugels in de kerk: zij die de huidige structuren willen bewaren - de traditionalisten - en zij die radicale veranderingen bepleiten - de progressisten. In mijn ogen maken deze tegengestelde kampen dezelfde fout: ze focussen op het institutionele. Ik vrees dat we een derde weg over het hoofd zien. Die pint zich niet vast op de uitwendige structuren, maar kiest voor drastische intellectuele en spirituele vernieuwing. Die tocht naar het diepe vereist een nieuwe taal waarmee we de zoekende mensen kunnen aanspreken. De kerk moet zich ook bezighouden met wie zich niet helemaal met haar identificeert en ruimte bieden voor de zoekers.”

Waarin verschillen gelovigen en ongelovigen met elkaar?

“Het belangrijkste verschil ligt niet tussen gelovigen en ongelovigen, maar tussen zoekers en bezitters van de waarheid. Onder de atheïsten bevinden zich veel zoekers en onder de gelovigen zijn er veel die vinden dat geloven een weg is, een zoektocht. Daarnaast zijn er overtuigde atheïsten en dogmatische gelovigen, maar hun aantallen verminderen en ik zie steeds meer zoekers die, zoals Augustinus schreef, een ‘onrustig hart’ hebben.”

In uw boek Geduld met God wijst u op de vele moderne ‘Zacheüssen’ die niet worden opgemerkt. Wat bedoelt u daarmee?

“De kerk ziet vooral wie langs de weg voor haar applaudisseert of tegen haar is, maar ze merkt niet dat de bomen vol zitten met nieuwsgierige Zacheüssen die vanuit hun plek overzicht op de situatie willen hebben en wat afstand willen bewaren. Jezus sprak Zacheüs met zijn naam aan, maar dat vergeet de kerk te doen. Zowel voor kerkleiders als voor politici is het gevaarlijk geen dialoog aan te gaan met mensen die wat op afstand van hen staan, want dan dreigen die zich tegen hen te keren. De spirituele, ethische en existentiële vragen houden mensen bezig, maar we moeten een taal vinden om hen aan te spreken. Ik geef toe dat het niet eenvoudig is, maar laat het ons tenminste proberen. Voortdurend zoek ik een taal om met hen in contact te komen, ik neem hun existentiële vragen ernstig en ga ermee in dialoog. Evangeliseren is geen monoloog voeren. Voor die indoctrinatie is de moderne mens allergisch. Er is inculturatie en dialoog nodig die vertrekt bij de noden van mensen. Het probleem van de kerk is niet dat ze geen antwoorden heeft, maar wel dat ze de vragen vergeten is.”

U vindt dat de kerk de mensen niet voldoende ernstig neemt?

“Vreemd genoeg toont de kerk zich tegenover dictaturen en in totalitaire regimes altijd een vurige voorstander en beschermer van de mensenrechten en de democratie, maar ontbreekt het haarzelf aan een cultuur van dialoog en democratie. Daarnaast lijkt het alsof de interreligieuze dialoog makkelijker is dan de binnenkerkelijke. De kerk heeft daar nog werk voor de boeg en het wordt een zware opgave voor de nieuwe paus de twee hoger genoemde vleugels in de kerk samen te houden en de binnenkerkelijke dialoog aan te gaan. Interne pluraliteit is een rijkdom en eenheid hoeft geen uniformiteit te betekenen. De kerk is zoals Paulus schreef, een lichaam waarin allen met elkaar verbonden zijn en waarin ieder zijn taak en charisma heeft.”

Tot zover Emmanuel Van Lierde en Tomas Halik.

De ‘doener’ Tomas Halik is duidelijk niet uit hetzelfde hout gesneden als de ‘beruster’ Herman De Dijn. Hij verwijst ook naar de zware opgave voor de nieuwe paus om traditionalisten en progressisten binnen de kerk samen te houden. Paus Franciscus blijft in elk geval niet bij de pakken zitten. Ter illustratie hieronder een stukje uit een ander artikel in Tertio.

4.‘Nieuwe wind vanuit Latijns-Amerika’

Uit een artikel van Mark Rotsaert, jezuïet en docent aan de pauselijke universiteit Gregoriana in Rome.

Iedereen vraagt zich natuurlijk af welke beslissingen paus Franciscus zal nemen. Hij heeft er alvast een van formaat genomen. Een maand na zijn aanstelling heeft hij een ‘kroonraad’ van acht kardinalen aangekondigd - een idee dat kardinaal Godfried Danneels niet vreemd is - om hem te adviseren bij het besturen van de kerk en bij de hervorming van de Curie. Opmerkelijk is dat die kardinalen alle werelddelen vertegenwoordigen en vooral dat er slechts één Italiaan.

Gebed van de week: Heilige Geest

Heilige Geest,

kom bij ons

als wij alleen zijn

als we samen zijn

ongemerkt.

Kom in ons midden

en begeester ons

wakker het vuur in ons aan

geef ons zuurstof,

adem

om te leven.

Wijsheid,

inzicht,

raad en sterkte,

eerbied voor U, Heer,

en liefde.

Een enorm cadeau van gaven

dat wij op onze beurt

weer door mogen geven.

Als wij alleen zijn,

als wij samen zijn

en wij hebben U even aanwezig geweten,

dan brandt ons hart

van vreugde

en borrelt liefde op

die ene taal die geen vertaling vraagt…

Uit het boek Onderweg van Wies Merckx

woensdag 8 mei 2013

Gelezen In Tertio Van 24 April 2013

Gelezen In Tertio Van 24 April 2013

1.Op 17.4.2013 overleed Tiny Muskens die bisschop van Breda was van 1994 tot 2007. Hij was 77 jaar. Zijn bekendheid dankt hij ondermeer aan de uitspraak dat het de arme is toegestaan een brood te stelen. Ook heeft hij zich meermaals kritisch uitgelaten over het verplichte priestercelibaat.

2.Groep KVLV heet voortaan ‘Ons’. De nieuwe vlag waaronder het netwerk van welzijnsorganisaties en diensten vaart, dient “nog meer te symboliseren dat de organisatie staat voor warme zorg”, volgens een zegsvrouw. Bovendien verdwijnt nu de verwarring met de gelijknamige vrouwenvereniging, die eigenlijk een deelorganisatie is. Tot het netwerk behoren onder meer de vzw’s Landelijke Thuiszorg en Landelijke Kinderopvang.

3.‘Wetenschap helpt ons geloof te ontwikkelen’

Uit een vraaggesprek van Joris Delporte met Frans Vanistendael

God heeft de wereld geschapen. Dat gelooft Frans Vanistendael (KU Leuven) oprecht. Wel heeft de vooruitgang in de wetenschappen naar eigen zeggen zijn beeld van de scheppingsdaad beïnvloed. De emeritus hoogleraar fiscaal recht en gewezen decaan van de faculteit rechtsgeleerdheid heeft naar aanleiding van zijn 70ste verjaardag een selectie van zijn artikelen, gedichten en lekenpreken (als actief parochiaan uit Linden) gebundeld in het boek 70 een balans.

Frans Vanistendael stelde zijn academische expertise onder meer ten dienste van de Belgische hoge raad voor financiën, de OESO en het IMF. Tussendoor was deze onvermoeibare jurist ook actief als advocaat.

In uw woonplaats Linden nemen leken het voortouw na het vertrek van de vorige pastoor. Een groepje parochianen waartoe u behoort, preekt om de beurt. Staat deze aanpak model voor de basiskerk van de toekomst?

“Mijn medeparochianen en ikzelf nemen gewoon onze verantwoordelijkheid als leken. Nu gaat nog enkele keren per maand een priester voor in de mis. Maar ook de andere weken functioneert alles behoorlijk dank zij onze inbreng. De modelsituatie blijft evenwel een parochiegemeenschap waarin een pastoor leeft in verbondenheid met de gelovigen. De grootste uitdaging van de Lindense oplossing bestaat erin aansluiting te vinden met de volgende generatie. Leken die zich in onze parochie engageren, zijn niet meer piepjong en de aanwas van jongeren is erg beperkt.”

Wat is uw indruk van paus Franciscus?

“Zijn start is bemoedigend. De manier waarop hij zich als hoofd van de kerk presenteert, juich ik zeker toe. Toch ben ik vooral nieuwsgierig naar de antwoorden die hij mogelijk formuleert op de geloofsvragen waarmee de westerse intelligentsia worstelt. Ik twijfel of de paus straks echt een diepgaande dialoog zal voeren met de gelovige twijfelaars en sceptici. En dat zou misschien geeneens een kwestie van onwil zijn. Zelfs voor een groot intellectueel is het moeilijk om de juiste antwoorden te formuleren op diepe geloofsvragen als hij zelf nooit zijn geloof fundamenteel in twijfel heeft getrokken.”

Is uw geloof ooit aan het wankelen gegaan?

“Tijdens mijn studies filosofie in de jaren ’60 heb ik grote vraagtekens bij mijn geloofsovertuiging geplaatst. Ook ben ik later tijdens kortere periodes als het ware op automatische piloot katholiek geweest. Intussen heb ik gelukkig bevredigende oplossingen gevonden voor de intellectuele geloofsvraagstukken, al zijn onderweg enkele traditioneel religieuze voorstellingen in mijn geest gesneuveld.”

Welke beelden heeft u losgelaten?

“Onze dogma’s zijn louter menselijke voorstellingen van een goddelijke werkelijkheid. Aangezien wijzelf niet God zijn, schieten die voorstellingsvormen per definitie tekort. Sommige godsdiensten zoals de islam verbieden zelfs God uit te beelden. Dit roept een fundamentelere vraag op: maken we deel uit van de ‘una sancta’, de enige ware godsdienst, of berusten alle tradities op varianten van eenzelfde verhaal? Persoonlijk vind ik dat het christendom de meest ware godsdienst is voor de westerse mens, maar andere overtuigingen zijn ongetwijfeld eveneens waardevol.”

Hoe verhouden geloof en wetenschap zich naar uw gevoel?

“De wetenschap helpt ons het geloof te ontwikkelen. Zo houd ik vast aan het geloof dat God de wereld heeft geschapen, maar wetenschappelijke inzichten hebben mijn beeld van die scheppingsdaad uiteraard beïnvloed. Een ouder voorbeeld van diezelfde ontwikkeling is het geneeskundige inzicht dat melaatsheid geen straf voor zonden betekent. Die correctie van een fout denkbeeld hebben wij niet te danken aan theologie, maar aan de medische wetenschap. Eenzelfde evolutie verwacht ik ook rond homoseksualiteit. Wetenschappers leren ons dat deze geaardheid in relatie staat tot onze fysiologische constitutie. Dit inzicht dwingt ons homoseksualiteit door een andere moraalfilosofische en theologische bril te bekijken.”

“Ach, de geloofstraditie bevat zeker ongerijmdheden. Maar wie zich louter laat leiden door de ratio botst ook op onverklaarbare fenomenen. Gelovigen vergeten vaak dat wetenschappers ook twijfelen. Uiteindelijk berust het geloof op een keuze. We dienen ons fundamentele vragen te stellen om daarna al dan niet de sprong te wagen.”

Wie uw redenering doordenkt, verwacht dat u voorstander bent van een burgerlijk homohuwelijk.

“Toch niet. Het huwelijk heeft een specifieke symbolische lading waarbij man en vrouw elkaar trouw beloven en samen openstaan voor kinderen. Een homoseksueel koppel heeft juridisch zeker evenveel recht zijn liefdesband te bekrachtigen. Daarvoor de heteroseksuele symboliek gebruiken, vind ik evenwel een brug te ver, tenzij je aan het burgerlijke huwelijk geen enkele symbolische betekenis meer hecht.”

Welke rode draad loopt door de homilieën die u uitspreekt?

“De lezingen herformuleer ik om de boodschap voor onze tijd te onderlijnen. Bij die oefening laat ik theologische bronnen bewust links liggen. Ik reflecteer liever zelf over hoe de oude wijsheid vandaag toepasbaar is.”

Welke actuele betekenis ontdekt u in het paasmysterie?

”Dat verhaal plaatst ons vooral voor open vragen. Wat betekent eeuwigheid? Hoe is het leven na de dood? In mijn persoonlijke voorstelling hebben wij in het hiernamaals een speciale band met God, maar welke concrete vorm die relatie aanneemt, weet ik uiteraard niet.”

Laten velen niet na om hierover ten gronde na te denken?

“Ik heb ook die indruk. Fundamentele levensvragen worden vaak ontweken. Daarin verschilt menige tijdgenoot weinig van onze voorouders die het geloof zomaar hebben aangenomen op het gezag van de pastoor. Die manier van leven is ook best comfortabel. Tenminste tot je uit dit comfort wordt gerukt door gezondheidsproblemen, ongelukken of het naderende levenseinde.”

Zeker in de preken en gedichten geeft u zichzelf bloot. Heeft dat moed gevergd?

“Ik stel mezelf kwetsbaar op. Zoveel openheid over geloof pakt soms negatief uit voor een carrière. Collega’s bekijken je plots met andere ogen. Daarom is het eenvoudiger om deze stap nu te doen dan twintig jaar geleden. Negatieve reacties vanuit mijn professioneel netwerk zouden me nu minder deren. En misschien heb ik ook stilaan een leeftijd bereikt waarop een mens een zinvolle boodschap kan doorgeven.”

Samen Op Weg Met Jezus Als Gids!

Op zondag 21 april 2013 engageerden vijf jongeren zich in de kerk van Korbeek-Dijle als kandidaat voor het Vormsel in 2014: Merel, Sophie, Luka, Sam en Marika. Als openingsgebed bad de priester:

Heer Jezus,

Gij hebt uw leerlingen geroepen bij hun naam.

Ook ons roept Gij met onze naam om U te volgen.

Wij zijn vol goede wil.

Wees voor ons een wegwijzer in de grote doolhof van de wereld.

Geef ons sterkte en moed.

Vóór de geloofsbelijdenis spraken de vijf jonge mensen hun engagement uit:

U, voorganger in naam van Jezus,

lieve ouders en vrienden,

beste mensen allemaal,

ik wil Jezus als Gids,

ik wil Hem volgen.

Vandaag zeg ik ja

aan die opdracht in mijn leven.

Gebed van de week: Maria

Hoe is het mogelijk

dat jij nog zoveel ‘aanbidders’ hebt

na al die jaren?

Wat heb jij dan toch gedaan

dat mensen jou blijven zoeken

in stille aanroeping,

op zovele plaatsen?

Jonge vrouw,

eenvoud in gebed

en in geloof,

uitziend naar Gods plan.

Sterke vrouw,

in een onvoorwaardelijk Ja:

de weg naar Jeruzalem,

lijdend om je Zoon.

Krachtige vrouw

- zelfs na zijn dood -

herrezen,

mensen samenbrengend,

gemeenschap rond zijn Levend Woord.

Het blijft mogelijk

dat wij inspiratie vinden

in je eenvoud,

in je gebed,

in je geloof.

Het geeft ons kracht

om Ja te zeggen,

mee te werken aan Gods plan.

Uit het boek Onderweg van Wies Merckx

woensdag 1 mei 2013

‘Luther uit de ban?’

(Gelezen In Tertio Van 17 April 2013)

Uit een artikel van Emmanuel Van Lierde

Protestanten grijpen de vijfhonderdste verjaardag van de Reformatie, in 2017, aan voor een kritisch zelfonderzoek. Ook kijken ze uit hoe de rooms-katholieken reageren op de herdenking.

Maarten Luther nagelde in 1517 zijn 95 stellingen aan de kerk van Wittenberg. Vanuit het internationale meerjarenproject Refo500 hebben nu al tentoonstellingen, lezingen en activiteiten plaats.

De protestantse kerken beseffen dat door de herdenking ook de aanleidingen tot het schisma de aandacht opeisen. Geert Lorein, voorzitter van de Federale Synode van Protestantse en Evangelische Kerken in België, verklaarde dat het van slechte smaak zou getuigen om bij Refo500 jubelkreten aan te heffen. Hij hoopt dat de herdenking de oecumenische relaties niet bemoeilijkt, maar juist aanmoedigt en kansen biedt tot dialoog, ontmoeting en toenadering.

Eenzelfde geluid klinkt bij Margot Käszmann, de Duitse ambassadeur van Refo500. Voordien was ze van 1999 tot 2010 bisschop van de evangelisch-lutherse landskerk van Hannover en van 2009 tot 2010 tevens voorzitter van de Evangelische Kirche in Deutschland (EKD), de grootste protestantse kerk in Duitsland. Ze nodigt haar protestantse geloofsgenoten uit kritisch om te gaan met de lutherse traditie, maar ziet ook uit naar nieuwe stappen in de oecumene. De opheffing van de excommunicatie van Maarten Luther door de rooms-katholieke kerk of het toelaten gemeenschappelijk aan de tafel des Heren aan te zitten, zou de theologe mooie gestes vinden. “Kunnen we niet samen constateren dat Luther een leraar in het geloof was en dat hij een kerkleraar voor de toekomst blijft? Veel van zijn gedachtegoed is ondertussen toch ook in katholieke kringen aanvaard”, stelt Margot Käszmann.

Gebed van de week: Sint-Jozef

Een droom

in een slaap van twijfels,

mijn wereld overhoop,

hier is geen eer mee te halen,

zou ik niet beter vluchten?

Boodschap,

woorden van een engel,

wie is dat dan,

wat wil jij toch van mij,

is dat de weg van God?

Het ‘ja’ van Jozef

heeft iets onbegrijpelijks,

iets van springen zonder zien.

Maria,

ik hou van jou

en wat er ook gebeuren mag,

ik ga met jou,

ik zet de stap,

de eerste

van een nieuwe toekomst,

niet wetend waar die ons brengen zal,

maar ik geloof

dat ‘God met ons’ - ‘Immanuel’

de weg zal gaan.
Wij zullen leven

in overvloed.

Uit het boek Onderweg van Wies Merckx