Ook in Poverello stellen we vast dat we aan de armoede van onze maatschappij en de individuele vragen die op ons afkomen soms weinig kunnen verhelpen. Op korte termijn kunnen we soms maar heel weinig veranderen, maar toch kan dit na jaren het verschil maken. De aanwezigheid van een broederlijk onthaal, gedragen door vele zeer verschillende mensen, kan veel betekenen, zelfs voor mensen die nog nooit binnen gekomen zijn. Vooral als er vanuit respect vertrouwen ontstaat en liefde groeit.
Uiteindelijk staat men niet (meer) tegenover elkaar als hulpbehoevende en weldoener. We zijn collega’s, mensen, elk met ons eigen verleden en met onze eigen toekomst, die gaandeweg iets voor elkaar betekenen. In de ontmoeting van mensen die een stukje van hun leven delen wordt geven krijgen en krijgen geven. De noodlijdende die ons vraagt ons hart open te stellen, helpt ons op de weg naar het echte geluk. Kan men gelukkig zijn met een gesloten hart? Moeten we niet dankbaar zijn als we al iets voor een ander mogen doen? Wat we zijn, en wat we bezitten hebben we gekregen, en als we ervoor gewerkt hebben dan is het omdat we de kracht en de talenten ervoor hebben gekregen. Onze verantwoordelijkheid ligt erin hoe we omspringen met hetgeen aan ons is toevertrouwd.
Tot zover Poverello Nieuws.