Broederlijk Delen stelt dit jaar Bolivië onder de spots.
Armoede, vervuiling van het water, afsmelten van de gletsjers: het zijn evenveel groeiende problemen.
Maar tweede-kansonderwijs, gemeenschapsopbouw, projecten rond water en politieke drukking trachten daaraan te verhelpen.
In juli en in november 2009 gingen groepen Vlamingen ginds op bezoek. Bij hen was Gard Vermeulen van Korbeek-Dijle. Hij geeft enkele impressies in Kerk+Leven tijdens de veertigdagentijd. Lees maar hieronder.
Vooruitgang in Bolivië
Het gastgezin heeft auto, moto noch fiets, maar wel een DVD-speler met TV. Helaas is er voor dit laatste geen signaal, maar zij denken aan een paraboolantenne. "Want het nieuws is heel belangrijk. Om te weten wat er in het land gebeurt." Inderdaad, hun radio staat dagelijks aan bij het nieuws. Ze wonen langs een grote nieuwe geasfalteerde weg, maar hebben geen telefoon noch mobieltje, want er is geen signaal.
Hun huis bestaat uit drie kleine stenen gebouwen en ze beschikken over elektriciteit, maar hebben geen stromend water. Zij nemen hun bad in de rivier en het andere water wordt van daar aangezeuld. Onder een afdak staat wel een motorpomp om het veld te irrigeren. Drinkwater moet gekookt worden. Dat doodt bacillen en bacteriën, maar laat giften en zware metalen in het water zitten. Ze koken deels met gas en deels op hout. Brood bakken ze zelf, al kopen zij er soms nog wat bij de dorpsbakker.
Zij zijn belangrijke figuren in het dorpsleven en in de opzet van opleidingen. Verder blijven zij eenvoudige boeren die bestrijdingsmiddelen gebruiken, maar liever geen chemicaliën. Hun dierenstal beperkt zich tot kippen, eenden en een varken, met een kat en een hond. Maar zij vermarkten perziken, honig en aardappelen. Al het veldwerk is handenarbeid, maar zij zijn trotse eigenaar van hun grond. Zij hoopten er nog meer aan te kopen, maar konden het zich niet veroorloven. Jaarlijks krikken zij hun financiën wat op door drie maanden seizoensarbeid in Argentinië. Dit is het type mensen die Evo Morales steunen.
Op de dorpsschool
De school is de leer-haven voor 34 leerlingen in twee klassen. Elke klas heeft verschillende jaren, telkens rond een zeshoekige tafel. Knus en gezellig bij mekaar. Naar Boliviaanse gewoonte stelt iedereen zich zelf voor, al is hun naam niet altijd verstaanbaar voor vreemdelingen met een beperkte kennis van Spaans. Zelfs de stotteraar komt aan de beurt en redt zich sputterend. In de hogere jaren rijzen er ook vragen vol interesse over België en Europa.
In de keuken zit een zwijgzame dame groenten schoon te maken. De leerlingen krijgen hier immers dagelijks een ontbijt en een middagmaal. Deze kokkin is de moeder van een van de leerlingen. Want in een afgesproken beurtrol doet iedere ouder hier telkens een dag vrijwilligerswerk.
Ook de afvalput mogen of moeten we bewonderen. Want het behandelen van afval en de zorg voor het milieu is een deel van het leerprogramma.
Tot zover Gard Vermeulen
