Cursiefje van Frans De Maeseneer
Met Jozef voor me, een man die rechtop staat als een waker en een herder. Met Maria, een vrouw met de handen op de schoot die gebaard heeft. Met Jezus, een kind dat te kijk ligt op een bed van stro. Klassieker kan het niet. Alleen, er zijn geen engelen die zingen, geen herders die hun schaapjes hebben geteld, en ook geen koningen die komen uit de verte. Het is een drieluik: Jozef, Maria, Jezus. Een kleine driehoek die toch geen familiefoto wil zijn? Het is allemaal vreemd en wonder. Ik heb daar vele vragen bij: staat hier voor mij, op mijn tafel, Gods grootste geheim? Moet ik beamen en aanbidden met blinde ogen en met mijn verstand op nul? Ik doe dat niet omdat ik daartoe niet bereid ben.
Ik leef liever met een andere vraag: is er in mijn zoektocht naar begrijpen en bevatten ook ruimte om het wonder te plaatsen? Is er ruimte om te zien dat mijn redelijkheid haar grenzen heeft en dat het plaatsen van onredelijkheid ook redelijk verantwoord kan zijn? Daarom vind ik deze kleine tableau met slechts drie figuren te smal. Het zegt me iets, maar vooral, het verbergt me veel. Jozef, Maria en Jezus, dat is de hele story niet. Dat is te zeer heilige familie, dat is te zeer ‘Jezulogie’. Want Jezus is meer dan een kind van Jozef en Maria. Hij is veel meer. De engelen horen erbij en de herders en de wijzen die komen van ver. Zelfs de os en de ezel mogen erbij. En als ik het zeggen mag: zelfs het kruisbeeld van Paasdag hoort erbij. Jezus is meer dan een kindernovelle. Het is een pijnlijk groot verhaal. Een verhaal van hemel en aarde, een verhaal van de armen die knielen omdat aan hen grote dingen zijn gebeurd. Het is ook een verhaal van mensen die wijsheid zoeken in het wonder dat stiller en sterker is dan wat in de boeken staat. De boeken zijn wáár als ik ze mag sluiten na de lezing en als ik dan mag verwijlen bij het gebeuren waar alle woorden naar verwijzen. Dat is voor mij Kerstmis.
Jozef, Maria en Jezus, dat is me te schraal, te intimistisch, te zeer gezinsvriendelijk. En dat is Kerstmis nu net niet. Bij de kerststal staan altijd vele mensen. Bij de kerststal staat niet enkel de sterre stil. Hier wordt de hele wereld stil van. Hier gaat de wereld open op wat gebeuren kan als wij van de familiefoto een groepsfoto maken! Iedereen moet op het plaatje staan, met zijn eigen erkenbaar gezicht. Dat is voor mij Kerstmis: een kleine stal is me te klein. Een grote stal is nooit groot genoeg. Ik hoor ze in de verte zingen, vanuit de vijf continenten, groot en klein, zwart en blank, protestant en katholiek, zelfs moslims en allen die hen niet verdragen. Rondom het wonder is onze aanbidding sterker dan ons begrijpen. Het wonder doet geen deuren dicht. Het wonder opent op LEVEN. Gods menslievendheid is op aarde verschenen. Met vele uitroeptekens. Mensenkind, je bent gezegend voorgoed.
Hij biedt ons de zaligheid om te ademen in onze nacht.
Tot zover Frans De Maeseneer.
