(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
We hebben graag wat groen in huis. Planten en bloemen doen op hun manier onze woning wat tot leven komen, zij het in alle rust en sereniteit. Hopelijk zijn zij het niet alleen. We kunnen ons moeilijk een leefruimte voorstellen, waar geen teken van leven aanwezig is. Zelfs als wij niet thuis zijn houden zij de wacht. Ze zijn als stille waakvlammetjes die de huiselijke warmte vasthouden.
Natuurlijk vergt alles wat leeft de nodige zorg en aandacht En uit ervaring weten we dat de ene plant de andere niet is. Sommigen hebben veel licht nodig, anderen moeten maar eens om de veertien dagen water hebben. Houden we geen rekening met hun eigen karakter, dan zullen ze het vlug laten zien. Niet alle planten zijn dezelfde, gelukkig maar. Het zou nogal saai zijn. Hun verscheidenheid siert ons huis, maar vraagt ook bijzondere attentie. Sommigen zijn vlug tevreden, anderen hebben speciale zorg nodig. En weer anderen laten direct hun kopje hangen. Het lijken wel mensen te zijn.
Hoe logisch het ook lijkt, regelmatig hebben ze wat water nodig. Bloemen en planten water geven mag geen plicht zijn. Het is een zorgzaam omgaan met de eenvoudige dingen van het leven. Vaak zijn ze ook als een geschenk binnen gekomen. Dergelijke stil-levens in huis hebben gaat verder dan het noodzakelijke of het functionele. Alsof het een ritueel was, gaan we het huis rond en geven elkeen wat nodig is. Zo gaat het ook met mensen. We geven wat ze nodig hebben - de een wat minder dan de andere - zodat ze ten volle tot bloei kunnen komen. Ook zij zijn als een geschenk ons leven binnen gekomen. Bloemen leren ons met mensen om te gaan… en de Schepper van het leven daadwerkelijk te eren.
