Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem
Alleen dat gevoel kan ons al opgewekt maken en aan onze levenslust een vers elan geven. Het is een goed vooruitzicht te weten dat iets of iemand zich zal aanbieden, zonder dat we zelf een inspanning moeten doen, zonder dat we ons zorgen hoeven te maken. Iets dat ons leven wat meer animo, wat meer ziel kan geven, iets dat licht brengt in ons leven en ons gerust kan stellen. We hebben zelf natuurlijk al veel pogingen ondernomen om ons leven en ons wereldje in orde te brengen. We proberen conflicten op te lossen, we houden al het slechte zoveel mogelijk buiten, we werken preventief aan onze gezondheid, , en ga zo maar door. Voortdurend zijn we op kleine en op grote schaal bezig om van dit leven iets aangenaams te maken. En gelukkig lukt dat nog vrij aardig ook. Het enige vervelende gevoel is: dat geluk blijft niet. Het ene is nog niet opgelost en het andere staat alweer voor de deur… en komt zelfs binnen zonder kloppen. We blijven bezig en we blijven rekenen op ons eigen kunnen, onze eigen bekwaamheden en prestaties. We blijven moedig doorwerken… of worden het moe.
Het moet dus enorm deugd doen te horen dat we iets of iemand te verwachten hebben. Iemand die een nieuwe wending aan ons leven kan geven en die de eindeloze cirkel van geluk en tegenslag eindelijk zal doorbreken. Je hebt iets of iemand te verwachten. Dat zegt de advent ons toch, elk jaar opnieuw. Het enige wat je moet doen is: hem binnenlaten. Wie bij zichzelf denkt: “Maak dat het kleinste kind wijs”, die heeft alle hoop verloren. Bereid je toch maar voor om het kind in de kribbe in de ogen te kijken. Je hebt nog iets tegoed.