Reddingsoperatie

Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem
Het is blijkbaar geen gemakkelijke zaak om een reddingsoperatie voor onze wereld op touw te zetten. Kwaad roept altijd om wraak. Vergelding blijkt een vanzelfsprekende reactie te zijn en wat gevaarlijk is moet zo snel mogelijk uit de weg worden geruimd. Alsof Herodes alleen maar een ander jasje aangetrokken heeft. De strijd tegen alles wat ons overweldigt maakt ons vaak moedeloos. Want wat kunnen we doen tegen uitbuiting, tegen onrecht, tegen armoede, tegen ongeneeslijke ziekten… en ga zo maar door. Al eeuwen wordt er tegen gevochten. En sommigen worden het moe. Fatalisme dreigt ons leven te verduisteren. Heil brengen loopt nooit van een leien dakje; het heeft er zelfs alle schijn van dat ook dat niet kan zonder bloedvergieten.
Zou elke vredesmissie dan toch te veel verengd worden tot een éénmanszaak? Vaak stellen we onze hoop wel op één man. De indruk is reëel dat we altijd op de groten der aarde zitten te wachten, mensen die macht en invloed hebben, politici die aan de geschiedenis een positieve wending kunnen geven. Onze geschiedenisboeken vallen open van de grote koppen die een eind gemaakt hebben aan de ene ellende… en zo een andere veroorzaakt hebben. Alsof één pennentrek de machtsverhoudingen zo kan doen wankelen. We blijven er onze hoop op stellen dat er ooit iemand met een ijzeren vuist al het negatieve van de tafel veegt, zodat we ongestoord aan ons levensgeluk kunnen verder werken.
Als er één van de dagen een kind zal komen zeggen dat vrede mogelijk is, zullen we het dan geloven?