(Gelezen In Tertio Van 22 September 2010)
Uit een artikel van Filips Defoort
Filosoof Filips Defoort kijkt met verbazing naar de mediastorm over de misbruikschandalen in de kerk en ontmaskert een aantal hardnekkige karikaturen. De kerk zal ook deze crisis wel overleven, besluit hij.
Het is merkwaardig dat nu ouder geworden voorvechters van de vrije liefde die de seksuele repressie van de kerk altijd stellig afwezen, en een ‘kritische’ jongere generatie die hen graag napraat, het zozeer hebben begrepen op een aantal enthousiaste broeders en priesters die deze in de zestiger jaren florerende principes in de praktijk brachten. Blijkbaar heeft de confrontatie met de vunzige realiteit van de in praktijk gebrachte progressieve principes tot gevolg dat de nieuwlichters van toen, de seksuele scherprechters van vandaag zijn geworden, met als enige constante lijn in hun denken dat het weer eens de kerk is die de oorzaak is van alle kwaad.
Wanneer we nochtans bedenken dat zelfs naar aanleiding van de toevloed aan nieuwe schandalen na de bekentenissen van Roger Vangheluwe het aantal bekendmakingen iets meer dan 500 is over een tijdspanne van 30 jaar en wanneer we de experts mogen geloven dat pedofielen meestal reeksen slachtoffers maken, dan is nuchterheid geboden. In verhouding tot de tienduizenden geestelijken en miljoenen leerlingen die de katholieke onderwijsinstellingen bevolkten - om nog maar te zwijgen van de vele catechisten, misdienaars en deelnemers aan jongerenkampen - moet het huidige beeld dat katholieke instellingen een soort van jongerenbordeel waren, sterk worden genuanceerd. Daarbij wordt ook zorgvuldig heen gegleden over het feit dat het meest in het oog springende geval, dat van de onwaardige Vangheluwe, zich niet in de pastorale, maar in een familiale sfeer heeft afgespeeld.