(Gelezen In Tertio Van 4 Augustus 2010)
Uit een interview van Lucette Verboven en Emmanuel Van Lierde met professor Luc De Vos
Vraag: Stel je voor dat je de paus was, wat zou je het eerst veranderen?
Luc De Vos: Toevallig dacht ik daar recentelijk over na door wat de kerk nu overkomt. Ik vraag me af of dat celibaat zinvol is. Dat was er oorspronkelijk niet. De kerkvaders waren gehuwd en tot aan het Concilie van Trente leefden de meeste priesters met iemand samen. Dat was al verboden, maar het werd niet nageleefd. Als student geschiedenis las ik testamenten van priesters die bezittingen doorgaven aan hun kinderen. De kerk waar de priester niet gehuwd is, is de 19de-eeuwse, een uitzondering in de kerkgeschiedenis. Ook nu heeft elke priester in Afrika één of meerdere vrouwen. En protestanten, orthodoxen en anglicanen kennen gehuwde voorgangers.
De mens heeft behoefte aan een partner en hij heeft ook lichamelijke behoeften. Zo zie je dat in krijgsgevangenenkampen mannen met mannen seks hebben omdat er geen vrouwen zijn. Zodra ze uit het kamp zijn, worden die weer hetero. Geen enkel systeem is perfect, maar ik denk dat het celibaat meer na- dan voordelen heeft. Ik zou het afschaffen.
Vraag: Vergt de toewijding aan God niet een zekere onthechting?
Luc De Vos:
Veel gehuwden zijn toch ook onthecht, geëngageerd en idealistisch. Ik vrees veeleer dat wie alleen is, eenzelvig wordt. Ik zie oudere priesters die eenzaam worden. Ze hebben geen kinderen. Als mens leven we met mensen voor ons - onze ouders en grootouders - en na ons - onze kinderen en kleinkinderen. We zijn zo ingekapseld. Als we alleen mensen voor ons hebben maar niemand na ons, dan verliezen we een belangrijk deel van de zingeving van het leven.