Operatie Danneels beschadigen (uit artikels van Peter Vande Vyvere en Emmanuel Van Lierde)

(Gelezen In Tertio Van 14 Juli 2010)
Dat de kardinaal “ervan afwist” ging een eigen leven leiden, vooral door de beschuldiging van Rik Devillé dat hij midden de jaren 1990 Danneels al inlichtte over “een misbruikkwestie met de bisschop van Brugge”. De publieke reactie van de kardinaal - “Ik kan mij met de beste wil van de wereld niet herinneren dat Rik Devillé zoiets gezegd heeft” - bleek niet te overtuigen. Waarom formuleerde Danneels het zo? In de loop der jaren bracht Devillé, activist voor een alternatieve kerk, bij de kardinaal geregeld een waslijst ‘straffe kerkverhalen’ te berde: van mythomane fantasieën over stukgelopen liefdesaffaires tot mogelijk ernstiger kwesties. Intussen gaf Devillé trouwens toe dat hij de bisschop nooit bij name noemde. Een beetje mistig allemaal. Danneels weigerde ook altijd zijn rebelse priester voor schut te zetten, al voert die zelf een onversneden lastercampagne.
Indrukwekkend was de staande ovatie voor de kardinaal bij de ambtsaanvaarding van Jozef De Kesel als bisschop van Brugge. De kardinaal nam de steunbetuiging zwijgend en nederig in ontvangst. Als een lijdende dienaar.
De kerk had nooit de bedoeling met de commissie voor seksueel misbruik in de kerk een parallelle justitie te organiseren. Ze wou vooral slachtoffers therapeutisch helpen of een slachtoffer-daderbemiddeling aanbieden. Het was net oud-voorzitster Godelieve Halsberghe die van de commissie een parallelle justitie dreigde te maken door haast systematisch een financiële strafmaat te bepalen. Wanneer de kerk effectief gevolg gaf aan die vraag en een schadevergoeding betaalde, kreeg ze dat nadien als een boemerang in het gezicht met de beschuldiging dat er zwijggeld werd betaald. Het interne reglement van de commissie toont aan dat die werkwijze nooit de bedoeling was. Een breuk met de voorzitster werd onvermijdelijk. Blijkbaar heeft ze dat nog niet verteerd, nu blijkt dat haar verklaringen aan de basis lagen van Operatie Kelk door het gerecht.
Er zijn kortom geen aanwijzingen dat de kardinaal aansprakelijk kan worden gesteld en strafrechtelijk kan worden vervolgd voor schuldig verzuim. Na het tien uur durende verhoor herhaalde advocaat Fernand Keuleneer dat de kardinaal niets te verbergen heeft. “Wij zijn van mening dat hij heeft gedaan wat hij moest en kon doen.” Waar sommigen in de jaren 1970 door de secularisatie een ‘automatische’ implosie van de kerk voorspelden, wist de kardinaal destijds het katholieke geloof in de maatschappij een geloofwaardigheid te geven. Hij bracht de kerk blijvend aanwezig op het publieke forum en gaf haar een stem in het maatschappelijke debat. Door nu Danneels te beschadigen, hopen sommigen wellicht de kerk in diskrediet te brengen.
Dat na het ontslag van Roger Vangheluwe de indruk gewekt kon worden dat de kardinaal al langer op de hoogte was, zette de deur op een kier voor wat volgde. Steeds meer werden de pijlen op hem gericht. Schandalige en ronduit foute perslekken uit het gerechtelijk onderzoek stellen hem in een slecht daglicht en maken van hem de hoofdverdachte nummer één, terwijl hij tot nader order niet in verdenking is gesteld. De Brusselse onderzoekers hoorden hem als getuige, niet als verdachte. Maar de perceptie is gewekt dat Danneels boter op het hoofd heeft en iemand als De Morgen-commentator Yves Desmet laat geen kans onbenut om dat er geregeld stevig in te peperen.