(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Het begrip “parochie” betekent oorspronkelijk “bijhuis”. In het beginnende christendom waren de gelovige gemeenschappen vooral in de steden gevestigd. Stilaan sijpelden ze door naar het platteland en ontstonden er als het ware filialen, die afhankelijk bleven van de stad.
In onze tijd kunnen we dit begrip zeker niet meer op die manier begrijpen. Maar het biedt ons misschien een kans om aan de parochie een diepere, vernieuwende betekenis te geven. Wat is haar waarde binnen de bredere leefgemeenschap?
Het eerste waar we ons in ons leven zorgen om maken zijn onze materiële levensbehoeften: eten, drinken, gezondheid, een dak boven ons hoofd. Het is vanzelfsprekend dat we daar dagdagelijks mee bezig zijn. Maar daar kunnen we natuurlijk werk van blijven maken. Je weet maar nooit wat de toekomst brengt, zegt men dan.
Als dat de hoofdzaak is, wordt geloven een bij-zaak. Durven wij geloof als een nood-zaak zien? Iets wat essentieel is om ons leven de nodige dynamiek te geven? Het is een vraag die we op zijn minst moeten blijven stellen. Een parochie zorgt ervoor dat er nog plaats is om die bij-zaak (“iets wat er bij-hoort”) te beleven. Een parochie maakt tijd en ruimte om onze relatie met God, om onze geloofsbeleving te laten groeien. Ze geeft mensen kansen om op een concrete manier dienstbaar te zijn. Ook u werkt eraan mee om zo aan het leven tussen de mensen hier een hart te geven. Waarvoor onze dank.