Grootouders

(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Ze verdienen het af en toe eens in de bloemetjes gezet te worden, ook al worden ze regelmatig door de kleinkinderen overstelpt door tekeningen en knutselwerken. Want grootouders zijn bijzondere mensen. Nu ze eindelijk eens wat tijd hebben, nu de directe zorg voor het gezin weggevallen is, steken ze vol enthousiasme hun energie in de toekomstige generatie. Spelletjes spelen, gaan wandelen, babysitten, vol bewondering naar de grote verhalen van de kleine mondjes luisteren, mee helpen verbouwen … er is zo veel te doen. Ik vraag mij trouwens af waar dat woord ‘groot’ voor staat, want er zijn toch ook kleine opa’s en oma’s. Voorlopig heb ik daar geen wetenschappelijk antwoord op. Dus geef ik er maar zelf een betekenis aan.
Ze leren ons meer dan ze zelf vermoeden. Niet alles hoeft altijd snel te gaan. Ze kunnen rustig de tijd nemen om te kijken, om te luisteren. Ze zijn minder bezig met zichzelf, want ze moeten niet meer vooruit. Zo maken ze tijd en energie vrij voor de zorgen en de kommer van hun kinderen, voor de lach en de traan van hun kleinkinderen. Ze doen een stap achteruit om in het hollen en bollen van onze samenleving wat haltes in te bouwen. Een stap achteruit betekent ook dat ze traditionele waarden - die in het verleden hun rijkdom hebben bewezen - op een eenvoudige manier meegeven, vaak verhalenderwijs. Ze hebben al heel wat meegemaakt, waardoor ze anders tegen het leven aankijken. Rust en ontspanning, geduld en dankbaarheid: het zijn levenshoudingen waarvoor je ‘zo groot’ moet geworden zijn. Wat hen groot maakt is het feit dat ze een dimensie toevoegen aan het leven, waarvoor normaliter weinig plaats is. Buiten hun wil om zijn ze soms geloofsgetuigen: zich klein maken biedt optimale groeikansen. Hun aanwezigheid maakt van ons leven een feest … genietend van een zacht wijntje. Groot, met dezelfde betekenis als grand cru.