(Gelezen In Tertio Van 28 Oktober 2009)
Uit een vraaggesprek van Jan De Volder met Joshua DuBois, een zwarte predikant en spiritueel raadgever van president Barack Obama.
Obama’s voorganger, George W.Bush, legde veel nadruk op de steun aan ‘faith based initiatives’ (= op het geloof gebaseerde initiatieven), organisaties die maatschappelijk actief waren op basis van hun geloof. Hoe denkt president Obama daarover?
“President Obama is een geëngageerde christen. Tegelijk gelooft hij dat mensen van alle gelovige en filosofische overtuigingen hun plaats hebben in het openbare leven. Hij rekent op hen om de nationale en globale uitdagingen aan te pakken. De president weet dat je dat niet alleen kunt als regering, dat je dat maar kunt doen door te werken met echte ‘change agents’ (= veranderingsagenten), die mensen en verenigingen die werken op het terrein. Zij slaan de hand aan de ploeg, vaak op die plaatsen waar de maatschappelijke problemen zich het hardst laten voelen. Heel dikwijls zijn dat religieuze organisaties. Het is dus normaal dat ook de regering streeft naar partnerschap en samenwerkingsverbanden met dat soort ‘faith based initiatives’. Natuurlijk moet hij daarbij rekening houden met de grondwettelijke parameters en de belangrijke notie van scheiding tussen kerk en staat. Die is bedoeld voor alle religieuze groepen, niet alleen voor een bepaald segment. Maar het is duidelijk dat de president sterk rekent op de religieuze organisaties en hen steunt. Dat zal heel zijn presidentschap zo zijn.”
Obama kreeg al veel lof van het Vaticaan, terwijl heel wat Amerikaanse bisschoppen veel kritiek op hem uiten. Hoe gaat hij bruggen bouwen met de katholieke critici?
“De president heeft het diepste respect voor de katholieke kerk. Hij weet hoeveel ze in de Amerikaanse geschiedenis heeft bijgedragen aan de armenzorg en aan de versterking van het onderwijs, en hoezeer ze dat nog altijd doet. Hij heeft veel respect voor kardinaal Francis George van Chicago en heeft goede relaties met enkele leden van de Amerikaanse bisschoppenconferentie. Het is ons doel samen te werken met de Amerikaanse bisschoppenconferentie op die punten die ons beiden ter harte gaan. Natuurlijk zijn we het niet over alles eens, maar toch zijn er veel meer punten van overeenkomst dan van meningsverschil. De president streeft naar goede persoonlijke verhoudingen en hij doet dat in alle bewondering en respect voor de katholieke kerk.”
Het grootste pijnpunt in de relaties met de katholieken is de abortuspolitiek. Toen de Notre Dame University hem eredoctot maakte, was er veel kritiek van katholieke kant, vooral om pro-lifeargumenten.
“De president beseft dat er domeinen zijn waar de meningen sterk uit elkaar lopen. Kun je tussen de pooleinden een compromis maken? In alle nederigheid is de president er toch van overtuigd dat er heel wat deeldomeinen zijn waarover je eensgezindheid kunt bereiken. Ik denk bijvoorbeeld aan een versterking van het adoptiesysteem in Amerika, betere gezondheidszorg voor zwangere vrouwen en het voorkomen van tienerzwangerschappen. Op die punten probeert hij overeenstemming te krijgen en partnerschappen uit te bouwen.”
Hoe zou u het geloof van de president beschrijven?
“Ik heb het plezier gehad om heel wat tijd met hem door te brengen en ook samen naar de kerk te gaan. Ik kan getuigen dat hij een geëngageerd christen is. Tegelijk gelooft hij dat alle mensen, welke geloofsovertuiging ze ook hebben en ook als ze er geen hebben, hun bijdrage moeten leveren aan de samenleving. Iedereen is drager van bepaalde waarden. Maar dat de president een authentieke gelovige is, staat buiten kijf. Zijn geloof is voor hem elke dag zijn steunende kracht.”
