dinsdag 27 april 2010

150 jaar Kerk Korbeek-Dijle

Uitnodiging 150 jaar kerk

Citaten

De bewondering van veel mensen begint waar hun begrip ophoudt. (Fliegende Blätter)

Een dwaas vindt altijd een nog groter dwaas die zijn vriend wil worden. (Nicolas Boileau)

Hij moet vele vrienden hebben want ik heb zijn naam nog nooit horen vallen. En in deze vijandige wereld zegt zwijgen heel veel over iemand. (Oscar Wilde)

Uit ‘Het grote boek van de Vriendschap’

Een God, Drie Religies – Deel 1

Het was al een tijdje geleden, maar vandaag laten we Herman Frijlink terug aan het woord, en wel over fundamentalisme.
Fundamentalisme betekent het zich strikt houden aan de basis, het fundament, van een bepaald geloof, vaak in combinatie met politieke behoudzucht en fanatisme. Fundament is afgeleid van het Latijn en betekent ‘bodem’, ‘grondslag’. Fundamentalisme is te vergelijken met orthodoxie. Het belangrijkste verschil is dat fundamentalisme in alle gevallen niet alleen gaat over godsdienst maar ook over maatschappij en politiek en dat orthodoxie meestal alleen over godsdienst gaat.
Overeenkomsten
Joodse, christelijke en islamitische fundamentalisten hebben gemeen dat ze zich verzetten tegen alles wat ze zien als een bedreiging van hun geloof, dat ze de fundamenten van hun geloof voor heilig en onaantastbaar verklaren en dat ze deze fundamenten letterlijk toepassen op alle levensterreinen, inclusief de wetenschap en de politiek. Ook hebben ze het idee gemeen dat godsdienst en politiek niet van elkaar zijn te scheiden.
In de politiek bemoeien joodse, christelijke en islamitische fundamentalisten zich bij voorkeur met moraal, dus met waarden en normen, in het bijzonder met onderwerpen als abortus, seksualiteit, euthanasie. In de wetenschap zijn ze vaak heftig gekant tegen de resultaten van bijvoorbeeld biologisch en archeologisch onderzoek, omdat die iets heel anders zeggen dan wat er in de Tenach, Bijbel of Koran staat. Verder hebben ze meestal weinig op met de moderne maatschappij, met uitzondering van hightechproducten als het mobieltje.
Fundamentalisten vormen slechts een klein deel van alle aanhangers van een godsdienst. Het lijkt alsof het er veel meer zijn doordat ze met hun radicale standpunten en acties alle aandacht naar zich toetrekken ten koste van een grote meerderheid gelovigen die er gematigde standpunten op na houden en niet op de voorgrond treden.
Christelijk fundamentalisme
Aanvankelijk was het woord fundamentalisme niet meer dan de benaming voor een stroming in de Amerikaanse protestants-christelijke kerken in het begin van de 20ste eeuw. Deze stroming ontstond omdat de aanhangers ervan vreesden dat de ontwikkeling van de wetenschap schadelijk was voor de geloofsbeleving, met name voor het geloof in de Bijbel. Zij publiceerden een reeks boeken over de belangrijkste principes van het protestants christelijke geloof onder de titel De Fundamenten. Daarin pleitten ze voor volledige gehoorzaamheid aan de wetten en regels van de Bijbel.
Dit had tot gevolg dat groepen fundamentalisten zich nadien afscheidden van de gevestigde protestants-christelijke kerken en nieuwe kerken, instellingen en scholen stichtten. Soortgelijke ontwikkelingen deden zich voor bij de protestants-christelijke kerken in Nederland. Maar de term fundamentalistisch bleef beperkt tot Amerika. Na de Tweede Wereldoorlog veranderde dat, onder andere door de opkomst van de televisie. Amerikaanse fundamentalisten ontdekten dat televisie het beste middel was om hun opvattingen over het geloof te verspreiden. Vanaf de jaren zestig kregen ze ook steeds meer politieke invloed. Hoe sterk die groei is blijkt uit de omstandigheid dat George Bush waarschijnlijk geen president van Amerika zou zijn geworden zonder de steun van christelijk-rechts in het algemeen en van de fundamentalisten in het bijzonder. Tot christelijk-rechts horen niet alleen de fundamentalisten die van oorsprong protestants zijn maar ook conservatieve aanhangers van andere christelijke geloofsrichtingen, bijvoorbeeld de rooms-katholieke kerk in Amerika. Deze voelen zich politiek en maatschappelijk vaak nauw verwant met de protestantse fundamentalisten.
Op die manier breidde de invloedssfeer van het woord fundamentalisme zich verder uit, naar Europa en naar andere godsdiensten, zoals het jodendom en de islam, en in veel mindere mate naar niet-godsdienstige ideologieën als het marxisme.
Tot zover Herman Frijlink.
In een volgende bijdrage komt het joodse en het islamitische fundamentalisme aan bod.

Geschenken

Een Opkikkertje Van Hedwig Van Peteghem
We krijgen graag van alles. Hoe meer hoe liever. En liefst nog datgene waar we al zo lang van dromen. Mooi ingepakt als het kan, ook al weten we in vele gevallen al lang wat erin zit. Geschenken maken ons blij, niet zozeer omdat we dan weer iets meer hebben, maar omdat er iemand is die om ons geeft. Omgeven worden door attenties en complimentjes, bevestiging en tedere zorg: het zegt alleen maar altijd met andere gebaren en woorden: ik ben blij dat je zo bent. Omdat ik om je geef, geef ik je iets. Het gebaar van de gever laat het cadeau extra glanzen. Zonder die glans, zonder die liefde wordt het pakje herleid tot koopwaar.
Niet alles wat we krijgen is vanzelfsprekend ingepakt. Het zou ook moeilijk kunnen. De tijd die iemand voor ons vrij maakt, de stille bezorgdheid van een moeder, de rust die iemand ons gunt: rond dit alles kunnen we geen strikje of een papiertje doen. Om nog maar te zwijgen van het kleurengamma in de natuur, de variaties in geluiden en de eindeloze mogelijkheden aan creativiteit waarmee we aan de toekomst kunnen werken. Voor mij is het teveel om op te noemen, voor jou is het alleszins de moeite om eens een lijstje te maken van alles wat je al gekregen hebt. Je zult er lang mee bezig zijn. De Duitse dichter Goethe zegt het zo: “Er zou weinig van mij overblijven als ik alles terug moest geven wat ik aan anderen te danken heb”. Redenen genoeg om blij te zijn, want we krijgen veel, meer niet dan wel verpakt. Zou het waar zijn dat de Grote Gever van het Leven te weinig inpakpapier had om ons zo’n groot geschenk te geven?

dinsdag 20 april 2010

Citaten

Zolang je gelukkig bent, zal je veel vrienden hebben, maar als de bewolkte dagen komen blijf je alleen achter. (Ovidius)

Vriendschap wordt vernietigd door lange afwezigheid. Maar door korte afwezigheid wordt zij versterkt. (Samuel Johnson)

Velen die vrienden lijken, zijn het niet en velen die vrienden zijn, lijken het niet. (Democritus)

Als je geluk is weggelopen en je ronddwaalt in ellende blijft alleen je echte vriend over. (K.C.)

Uit ‘Het grote boek van de Vriendschap’

Paaseieren Rapen 2010

Week 2010-16 - Pasen 2010 009 Week 2010-16 - Pasen 2010 001 Week 2010-16 - Pasen 2010 004

Op paaszondag, 4 april, was er in Korbeek-Dijle de traditionele eierenraap in de weide van Blockx. Daarna was er een mooie woord- en communiedienst waarin vooral het verhaal van de drie bomen opviel: de eerste boom leverde het hout voor de voederbak waarin Jezus werd geboren, van de tweede werd een boot gemaakt waarmee Jezus voor de wonderbare visvangst zorgde, en de derde boom mocht het lichaam van Jezus dragen bij zijn kruisdood.
Als openingsgebed bad de voorganger:
Heer, het licht van Pasen komt weer over ons.
Het licht en het water werden gezegend.
Laat ons steeds licht en water zijn voor de mensen
rondom ons. Licht en water voor mens en natuur.
Wees Gij ook steeds licht en water voor ons,
om ons te laten groeien als mensen die groot zijn
in hun kleinheid.

In Gesprek Met Kardinaal Danneels – Deel 2

Twee doorgewinterde journalisten zoals VRT-nieuwsanker Jan Becaus en Libre Belgique-reporter Christian Laporte hebben kardinaal Danneels bereid gevonden vele uren lang met hen in gesprek te treden. Dit leverde een boek op met bovenstaande titel. Hieronder een passage over de dogma’s.
Kan het christelijke geloof bestaan zonder dogma’s?
Nee, omdat je anders van de weg afgeraakt. Als er links en rechts geen paaltjes staan, of als er geen lijnen getrokken zijn, dan ga je met je auto het decor in.
U hebt ze nooit als beperkend aangevoeld?
Nee. Voor mij zijn dat steunpunten, verificatiepunten. Waar ben ik? Eigenlijk is een dogma een soort GPS. Maar sommige mensen maken daar het essentiële van. Maar het essentiële is veel rijker dan dat.
Welke aspecten van het geloof zijn belangrijker dan de dogmatische?
Er zijn aspecten van het geloof die met de dogma’s verband houden, natuurlijk. Neem bijvoorbeeld het Symbolum van de twaalf apostelen. Wat daarin staat dat is voor mij de Magna Charta. En de klankkast van dat symbool is het evangelie en de Bijbel. Want het Credo is nogal bondig. Ik zeg altijd dat het symbolum van het geloof als een bruistablet is. Die is droog; je moet ze in het water gooien voor ze begint te werken. Wel, het Credo moet je in het water doen van het gebed, van de contemplatie, van de naastenliefde, van de diaconie, van de cultuur; anders blijft het een droge pil.
Met voorrang voor de Bijbel, het handboek bij uitstek?
Zeker! De Bijbel is onze grondwet, dat is evident. Voor mij is dat glashelder. En op regelmatige tijdstippen in de geschiedenis van de Kerk, moet je de dogma’s onderdompelen in de rijkdom van de Bijbel. Anders drogen ze uit. Dat is wat Vaticaan II gedaan heeft.

Als vogels

Een Opkikkertje Van Hedwig Van Peteghem
Je zult het ook al ervaren hebben: hoe ’s morgens vroeg de vogels de toonzetters van de dag kunnen zijn. Opgewekt begeleiden ze mensen bij het ontwaken en vergezellen ze wandelaars en fietsers die op weg zijn naar hun taak. Zo bepalen ze de sfeer die ons de hele dag zou kunnen begeesteren… En al het gejammer dan? Zwijg stil, want het zou de vogels kunnen wegjagen.
Je moet er maar eens goed naar luisteren: ze brengen elk hun eigen wijsje, en storen zich niet aan de ander. Ze fluiten elkaar ook niet weg. Onverstoord mag iedereen zijn liedje afmaken. En toch wordt het geen kakofonie. Geen veer op hun hoofd die er aan denkt om te zwijgen als de anderen zingen. En de kleine doen niet onder voor de grote. Ik vermoed zelfs dat ze niet actief naar elkaar luisteren. Toch vormen al die klanken één harmonie.
Ik vind het ontroerend te beseffen hoe de zuivere eenvoud van die ontelbare melodieën ons als mensen kan opwekken. Daarom raakt het ons vooral vroeg in de ochtend. Omdat ook wij dan opstaan, omdat ook de wekker er ons attent op maakt dat het leven opnieuw begint. Elke dag krijgen we nieuwe kansen om zelf nieuw te worden, om weer te zingen zoals we gebekt zijn. We kunnen natuurlijk de last van gisteren en eergisteren en heel lang geleden meeslepen, we kunnen ons natuurlijk zorgen maken voor morgen en al de dagen die nog komen zullen. Maar de tonen van elke morgen kunnen aan ons verleden en onze toekomst ook een andere klank geven. Als je kijkt naar de vogels in de lucht… dan ben ook jij misschien bereid een op-wekker te zijn voor je medemens.

dinsdag 13 april 2010

Citaten

Het leven ontneemt je meer vrienden dan de dood. (Louis Rey)

Wij verliezen altijd de vriendschap van hen die onze achting verliezen. (Joseph Joubert)

Wanneer je een verbroken vriendschap weer aanknoopt zal je altijd de knoop blijven voelen. (Fliegende Blätter)

Wees niet de vierde vriend van iemand die al drie vrienden heeft verloren. (Johann Kaspar Lavater)

Uit ‘Het grote boek van de Vriendschap’

In Gesprek Met Kardinaal Danneels – Deel 1

Twee doorgewinterde journalisten zoals VRT-nieuwsanker Jan Becaus en Libre Belgique-reporter Christian Laporte hebben kardinaal Danneels bereid gevonden vele uren lang met hen in gesprek te treden. Dit leverde een boek op met bovenstaande titel. Hieronder een passage over “Het werken met je verstand heeft zijn plaats in de katholieke Kerk”.
Is het christendom de religie met de best onderbouwde theologie?
Ik denk het, want het is de enige religie die altijd gezegd heeft dat de rede, het verstand van de mans, haar volle waarde behoudt en niet moet wijken voor het geloof. Ik ben daar trots op. Het werken met je verstand heeft zijn plaats in de katholieke kerk. Dat begint al vanaf de Oudheid, maar ook bij Thomas van Aquino en in de hele middeleeuwen. Als je de fijnheid van de moraal in de Bergrede bekijkt, over de armen van geest, uw vijanden beminnen, enz. en je plaatst dat in een andere cultuur, bijvoorbeeld in China, dan merk je hoe hard die cultuur kan zijn. Dan zeg je toch: ‘Er waait hier een andere geest’. Er zijn nu nogal wat intellectuelen in China die zich bekeren tot de katholieke Kerk. Mensen die aanvoelen dat de Chinese cultuur weliswaar verfijnd is, maar tegelijk heel hard.
Op het vlak van intermenselijke relaties …
Je voelt onmiddellijk: dit is een andere beschaving, waar het geweld ingecalculeerd is. Terwijl er in het Christendom ook gewelddaden gebeurd zijn, maar men heeft nooit kunnen zeggen dat die op Jezus teruggingen.
U lijkt gefascineerd door Azië. Ligt de toekomst van de Kerk veeleer daar, ook al wordt Latijns- Amerika het katholieke continent van nu en de toekomst genoemd?
De numerieke toekomst, in aantallen katholieken, dat weet ik niet. Die ligt denk ik in Latijns- Amerika of Afrika. Maar als het Christendom erin slaagt om door te dringen tot de Aziatische cultuur, dan zou dat de mooiste overwinning zijn die men kan dromen. Weet je, in Afrika is het niet zo moeilijk om te evangeliseren. Afrika, dat is lava die nog niet gestold is. Je gooit daar het Christendom op en dat mengt en vermengt zich, bijna vanzelf, zonder grote inspanningen.
Azië daarentegen, met zijn culturen van meer dan 5.000 jaar oud, dat is gestolde lava. Het Christendom heeft er veel meer tijd nodig om in de bodem te dringen. Vergeet niet dat de Chinese cultuur veel ouder is dan Abraham! Die cultuur is af. Die heeft een zekere graad van rijpheid en vastigheid bereikt. In de encycliek van Joannes-Paulus II ‘Redemptoris Missio’ staan er twee of drie bladzijden over het Christendom in Azië. In voorgaande documenten ging het altijd over het Christendom en de inculturatie ervan in Afrika of Latijns-Amerika. Maar het is in Azië dat de teerlingen geworpen worden! Omdat Azië een geraffineerde cultuur heeft.
De uitdaging is des te groter, omdat die landen nu economisch aan het groeien zijn…
Ik heb een enorme bewondering voor priester Theofiel Verbist uit de 19de eeuw, die de scheutistenorde gesticht heeft, maar vooral voor de jezuïet Ferdinand Verbiest uit de 16de eeuw, die naar China getrokken is als astronoom, daar de wetenschap geactiveerd heeft, een Chinees woordenboek heeft gemaakt en het Christendom heeft geïntroduceerd aan het keizerlijk hof. Dat was echt katholiek! De rede en de wetenschap eerbiedigen en tegelijk Christus prediken. De keizer heeft dat aangevoeld en hij heeft Verbiest mandarijn gemaakt, een van de groten van het keizerrijk.
Hebt u nog andere voorbeelden van dergelijke ‘mannen van God”?
Er zijn enkele jezuïeten die merkwaardig werk verricht hebben op het terrein van de inculturatie. Ik denk aan pater Arrupe, de oud-generaal van de orde, die in Japan geweest was. Zijn opvolger Kolvenbach is ook een Aziëkenner. Dat waren mannen die iets in de vingers hadden. Wat zij gedaan hebben is zeer mooi. Trouwens, de huidige generaal van de jezuîetenorde is ook een kenner van het Verre Oosten.
En iemand als pater Damiaan?
Damiaan is van een bijzondere orde. Die was een en al edelmoedigheid en heldenmoed. Hij heeft iets heroïsch en dat onderscheidt hem van andere missionarissen. En hij is een typische katholiek. Dat wil zeggen: hij predikte rede en geloof. De twee, niet een van beide. Niet de zuivere rede, zonder het geloof, en niet het geloof zonder de rede. Die mix is typisch katholiek.
Damiaan bezat veel meer een boerengeloof?
Ja, en dat merk je. Als je de verering voor Damiaan vergelijkt met die voor broeder Mutien-Marie, of voor broeder Isidoor in Kortrijk, of voor het Heilig Paterke in Hasselt, dan zie je drie heiligen tot wie men bidt. Damiaan is nog te veel een heilige die men bewondert. Sinds hij heilig verklaard werd, komen er wel meer mensen naar zijn graf om te bidden, maar er is nog steeds geen massale toeloop.
U moet wel toegeven dat de Kerk er lang over gedaan heeft om zijn deugden te erkennen?
Niet zozeer zijn deugden. Het is het mirakel dat zolang op zich heeft laten wachten. Maar wat wil je? De mensen die hem als een held zien, hebben natuurlijk nooit om een mirakel gevraagd en als je niks vraagt, kun je niks krijgen.
Maar nu gaat het een stuk sneller…
Het gaar nu sneller, ja.
Tot zover het vraaggesprek.

Vijgen na Pasen

Een Opkikkertje Van Hedwig Van Peteghem
Deze zoete, vlezige vrucht heeft zo zijn voor- en zijn tegenstanders. Je lust dat, of je lust dat niet. Tegenwoordig zijn ze natuurlijk overal te krijgen. Maar dat is niet altijd zo geweest.
Iedereen herinnert zich nog de tijd dat vasten zwaar op de maag lag, als je begrijpt wat ik bedoel. In het begin van de twintigste eeuw viel niet alleen vlees maar ook zuivel onder het vastengebod. De betere burgers vonden echter wel middeltjes om, zonder de voorschriften te overtreden, toch geen lekkere dingen te moeten missen. Uit Spanje en Portugal lieten zij vijgen, dadels en rozijnen aanvoeren. Dit vasten-eten was niet goedkoop, omdat het van ver moest komen en de aanvoer niet altijd zo zeker was. Als de schepen, door storm of tegenwind, vertraging opliepen, dan was dat voor de invoerder een ware ramp… want wie wilde nog “vijgen na Pasen”? Tot zover de verklaring van een zekere heer Lambin.
Dit opkikkertje lijkt zelf een vijg na Pasen te zijn. Want de vasten is toch al voorbij. Ik wil alleen dit duidelijk maken. Als we te weinig beseffen wat Pasen aan levensgevoel in ons verandert, dan is er weinig verschil tussen voor en na Pasen. Pasen in jezelf laten gebeuren is het werkwoord “opstaan” ook in je laten inwerken: niet indommelen, je niet laten naar beneden drukken, opstandig worden tegen onrecht, enz… Het is het leven, ondanks zijn tegenwicht, alle kansen geven. Had je deze kans nog niet gegrepen, dan verdien je zeker geen oorvijg, maar weet wel: zolang je vijgen eet, zit je nog vast. Maar neem dit maar niet te letterlijk.

dinsdag 6 april 2010

Citaten

Echte vriendschap duurt een leven lang. (Cicero)

Afwezigheid doodt de vriendschap slechts als die reeds ziek was bij het afscheid. (Comtesse Diane)

God heeft ons onze verwanten gegeven, maar onze vrienden kiezen we gelukkig zelf. (Addison Mizner)

In nood leert men zijn vrienden kennen. (Ennius)

Uit ‘Het grote boek van de Vriendschap’

‘De onverschilligheid overwin je door het verschil te maken’

(Gelezen In Tertio Van 24 Maart 2010)
Uit een interview van Lode Aerts en Emmanuel Van Lierde met de toonaangevende katholieke intellectueel, Enzo Bianchi, de prior van de communauteit van Bose in Italië.
Wat kan de specifieke bijdrage van een katholieke minderheid zijn aan een samenleving die niet warm loopt voor religie?
“Wij leven vandaag binnen een horizon die door onverschilligheid wordt getekend. Die onverschilligheid tegenover religie, christendom en geloof kan alleen maar bestreden en overwonnen worden door een verschil. Ik noem dat graag het ‘christelijke verschil’. Ik bedoel het volgende. Jezus vroeg van zijn leerlingen een heel bijzondere levensstijl wanneer Hij zei: ‘Dit mag bij u niet het geval zijn’ (zie Marcus 10,42-43). Anders gezegd: ‘Leef niet op een mondaine manier’.”
Maar waaruit bestaat dan dat christelijke verschil?
“Het is een alternatieve manier om je leven te leiden. Het gaat om een leven dat zich laat tekenen door gemeenschap, door relatie en broederlijke liefde. Op zo’n manier de christelijke communio beleven kan - zelfs in een minderheidspositie - een betekenis hebben. Het is immers niet zeker dat je een numerieke meerderheid of overmacht moet bezitten om relevant te zijn. Integendeel, we weten historisch maar al te goed dat sommige minderheden erg efficiënt waren. Zij slaagden erin de kwaliteit van het menselijke leven en van het maatschappelijke samenleven te veranderen. De christelijke gemeenschap kan zo een alternatief vormen. Zij kan een weg bieden van humanisering aan de burgerlijke samenleving. Zij kan de instantie worden waarvan velen vandaag de nood sterk aanvoelen.”
Is het grootste gevaar voor het christendom de botsing tussen beschavingen en religies, of veeleer het gebrek aan geloof en navolging van Christus?
“Door de huidige zwakheid van het geloof dreigt van binnenuit het risico op een verdamping van het christendom in het Europa van morgen. Om dat risico in te dijken moeten we terugkeren naar een grammatica van het geloof, meer bepaald naar een kennis van Jezus’ menselijkheid waarin het verhaal van God wordt verteld. Zelfs mensen die doorgaans ongevoelig zijn geworden voor een betoog over God, blijven een zekere sympathie koesteren en een bepaalde interesse tonen voor de mens Jezus. Vandaar dat de dringendste opdracht voor christenen erin bestaat kennis te verwerven en praxis te beleven van Jezus’ menselijkheid.”

Maria verenigt christenen en moslims in Libanon

(Gelezen In Tertio Van 24 Maart 2010)
Uit een artikel van Jan De Volder.
Het feest van Maria Boodschap, op 25 maart, wordt in Libanon een feestdag (een nationale vrije dag!), gewijd aan de dialoog tussen moslims en christenen. Een hoopvolle geschiedenis, geboren in een Libanees jezuïetencollege.
“Alles begon vier jaar geleden op het college van Jamhour, nabij Beiroet”, vertelt Nagy el Khoury fier. El Khoury bekleedt een directiefunctie in dat jezuïetencollege en was onlangs in ons land voor een vergadering van de Wereldunie van oudstudenten van jezuïetencolleges. Zoals veel katholieke scholen in de wereld, trekt de middelbare school niet alleen christelijke leerlingen aan, maar ook moslims. Voor de burgeroorlog van 1975-1990 kon hun aandeel 10 procent bedragen, maar na de oorlog viel het aandeel moslims terug tot 3 procent.
Het samenleven tussen christenen en moslims gaat El Khoury erg ter harte, want het is cruciaal voor de toekomst van Libanon. “Ergens in 2006 had ik op een nacht een droom: ik zag moslims en christenen verenigd op de tribune van onze turnzaal. Ze waren samen aan het bidden. Dat vervulde mij met grote vreugde.” Het droombeeld liet El Khoury niet meer los. Hij sprak erover met een hoge vertegenwoordiger van de soennitische gemeenschap in Libanon, sjeik Mohammed Nokkari. “Die zei me iets belangrijks: alleen Maria kan ons verenigen.” El Khoury begon in te zien hoe belangrijk de figuur van Maria ook in de islam is: Maryam - zoals Maria in het Arabisch heet - is met voorsprong de meest vernoemde vrouw in de Koran: dat gebeurt liefst dertig keer en er is zelfs een hoofdstuk naar haar genoemd (soera 19). Zelfs de moeder en de echtgenote van de profeet worden in de Koran niet bij naam genoemd - wel in de Hadith, de overlevering van uitspraken en handelwijzen die aan Mohammed worden toegeschreven. Bovendien staat ook in elke ‘mirhab’ - de nis die de richting van Mekka aanduidt in de moskee - een verwijzing naar Maria met het Koranvers “Telkens wanneer Zacharias de tempel binnenging, merkte hij dat zij voedsel bij zich had”, waarbij met ‘zij’ Maria wordt bedoeld. Veel moslims hebben daarom een grote devotie voor Maria: dat verklaart waarom je in Mariabedevaartsoorden als Lourdes en Fatima steevast moslims aantreft.
Tot zover Jan De Volder en Nagy el Khoury.

Mgr. De Kesel naar Vlaams-Brabant

(Gelezen In Tertio Van 24 Maart 2010)
Mgr. André-Joseph Léonard benoemde Jozef De Kesel tot hulpbisschop van het vicariaat Vlaams-Brabant. Mgr. Léonard moet nu op zoek naar een andere hulpbisschop voor het vicariaat Brussel. Wellicht heeft hij die al in gedachten en zal ook die naam snel bekend worden. (JDV)
Wij hopen van harte dat mgr. De Kesel de vele vrijwilligers in de kerk steun en bemoediging zal geven.
C.L.

Samen Op Weg Met Jezus Als Gids

Week 2010-14 - Naamopgave geloofsbelijdenis 2010 002 Week 2010-14 - Naamopgave geloofsbelijdenis 2010 003

Op zondag 21 maart 2010 was er in Korbeek-Dijle eucharistieviering met de naamopgave van de drie jongens en het meisje: Arne, Emmy, Hannes en Ward, die volgend jaar hun geloofsbelijdenis plechtig hernieuwen.
Als slotgebed bad de priester:

God, Vader van alle mensen.
Wij danken U voor dit samenzijn.
Geef dat de betekenis van deze viering
niet beperkt blijft tot deze dag.
Laat deze naamopgave
elk van ons bezielen
om Jezus te blijven volgen.
Hij is en blijft onze Gids
voor vandaag en altijd.

Na de mis gingen de vier met hun familie en de catechisten ook echt ‘samen op weg’ en zij sloten hun wandeling af met spijs en drank in de Parochiale Gebouwen.

Emmaüs

Een Opkikkertje Van Hedwig Van Peteghem
Ik kwam een vrouw en een man tegen. Een doordeweekse ontmoeting. Na de gebruikelijke formules over werk en weer, gezondheid en kinderen begon de moedeloosheid langzaam zichtbaar te worden. Ze hadden al zoveel meegemaakt. En het stopte maar niet. De droom van hun leven waar ze zo hadden naar uitgezien was stukje bij beetje aan flarden gevlogen. Waar hadden al hun inspanningen voor gediend? Het resultaat van al hun zwoegen en zorgen sprak elke verbeelding tegen. Ook dit leek me nog een bekend verhaal, want bij zoveel mensen heeft de ‘voorbije toekomst’ zoveel andere dingen gebracht dan ze eigenlijk hadden geprogrammeerd. Alsof het leven een eigen weg gaat, los van onze plannen. Letterlijk en figuurlijk ben ik stil blijven staan. Want elke mens moet zijn ervaringen naar buiten kunnen brengen, al is het voor de tiende keer. Door een stukje van je leven mee te delen, deel je het ook met anderen. Het vraagt alleen vertrouwen en respect. Wat tijd en plaats maken waarin diegene die je ontmoet eregast mag zijn. Zo luisteren alsof je zijn verhaal voor de eerste keer hoort, omdat tussen de woorden het puntje van zijn hart zichtbaar wordt, en dus ook diepe vreugde en groot verdriet. Door te blijven luisteren kom je mensen van binnen tegen. En dat doet deugd. Ondanks het zware gewicht van het verleden blijft er genoeg hoop en perspectief om enthousiast verder te gaan. Het enige wat nodig is: iemand die bij je stil blijft staan, waardoor je rust ervaart… en kracht om terug in beweging te komen. Elke dag kom je zo iemand tegen, maar je zal hem niet direct herkennen, tenzij in het breken en het delen. De man en de vrouw zetten hun weg verder. En jij ook.