Als vogels

Een Opkikkertje Van Hedwig Van Peteghem
Je zult het ook al ervaren hebben: hoe ’s morgens vroeg de vogels de toonzetters van de dag kunnen zijn. Opgewekt begeleiden ze mensen bij het ontwaken en vergezellen ze wandelaars en fietsers die op weg zijn naar hun taak. Zo bepalen ze de sfeer die ons de hele dag zou kunnen begeesteren… En al het gejammer dan? Zwijg stil, want het zou de vogels kunnen wegjagen.
Je moet er maar eens goed naar luisteren: ze brengen elk hun eigen wijsje, en storen zich niet aan de ander. Ze fluiten elkaar ook niet weg. Onverstoord mag iedereen zijn liedje afmaken. En toch wordt het geen kakofonie. Geen veer op hun hoofd die er aan denkt om te zwijgen als de anderen zingen. En de kleine doen niet onder voor de grote. Ik vermoed zelfs dat ze niet actief naar elkaar luisteren. Toch vormen al die klanken één harmonie.
Ik vind het ontroerend te beseffen hoe de zuivere eenvoud van die ontelbare melodieën ons als mensen kan opwekken. Daarom raakt het ons vooral vroeg in de ochtend. Omdat ook wij dan opstaan, omdat ook de wekker er ons attent op maakt dat het leven opnieuw begint. Elke dag krijgen we nieuwe kansen om zelf nieuw te worden, om weer te zingen zoals we gebekt zijn. We kunnen natuurlijk de last van gisteren en eergisteren en heel lang geleden meeslepen, we kunnen ons natuurlijk zorgen maken voor morgen en al de dagen die nog komen zullen. Maar de tonen van elke morgen kunnen aan ons verleden en onze toekomst ook een andere klank geven. Als je kijkt naar de vogels in de lucht… dan ben ook jij misschien bereid een op-wekker te zijn voor je medemens.