Wanneer we in het Onzevader bidden ‘uw rijk kome, uw wil geschiede’, dan komt dat nadat we ‘uw naam worde geheiligd’ gebeden hebben. We erkennen dat eigenlijk alles van God afhangt. Dit hebben we gezien in het Oude Testament wanneer Mozes de slang omhoog hield om het volk bijeen te houden (Nu 21, 4-9).
De evangelist Johannes herinterpreteert dat verhaal in het licht van Jezus’ kruisdood (Joh 3, 14). Zoals de slang zal men Jezus omhoog heffen aan het kruis. Door zijn zelfgave bewerkt Hij verzoening en verwerft Hij eeuwig leven. Net als iedereen die in hem gelooft.
De komst van Jezus wijst erop dat de tijd gekomen is om God aan het woord te laten. Hij zegt vaak dat het ‘Koninkrijk van God ophanden is’ (Mc 1, 15). De naam die we aan dit Koninkrijk kunnen geven is ‘liefde’, vanuit het eerste en het tweede gebod. Jezus is gekomen om ons bewust te maken van de liefde van God en ons uit te nodigen deze liefde door te geven.
Om dat te kunnen moeten we herboren worden in de Geest. Daarover zegt paus Franciscus: ‘De Heilige Geest heeft een oneindige verbeelding, juist als Geest van God is Hij in staat om zelfs de meest complexe en onontwarbare knopen van de menselijke geschiedenis te ontwarren’ (Evangelii gaudium, nr. 178).
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
