Ik leg altijd zeer sterk de nadruk op deze stelregel: je
moet van mensen houden of anders moet je ze met
rust laten.
De mens heeft niks aan meneer de psychiater of
mevrouw de sociologe. Wat kan een psychiater doen
als hij mensen aan de lopende band ontvangt? Een
diagnose stellen, medicamenten voorschrijven, en de
rekening presenteren. Maar als die persoon iemand
nodig heeft die hem de moeite waard vindt, die bij
hem blijft, waar moet hij dan naartoe? Dan blijven er
alleen de idioten van het evangelie over die dag en
nacht beschikbaar zijn.
Ik heb niets tegen kennis van zaken. Kennis is van
groot belang, maar er moet meer zijn dan kennis.
Een garageman moet een motor goed kennen, maar
mensen kennen is heel wat anders. Goede mensen zijn
soms de beste psychiaters.
Als mensen in de buurt mensen voor elkaar waren,
zouden zoveel mensen niet zover afzakken.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
