De clown waar ik het meest van hou, is deze uit een
gevangenis in Venezuela.
Op een bepaald ogenblik was ik in Caracas – dankzij
een goede vriend van de KLM, want zelf heb ik daar
geen geld voor – en bezocht daar een gevangenis.
Aanvankelijk zei iedereen dat dat onmogelijk zou zijn,
maar de laatste dag kreeg ik toch toelating.
Ik kwalm daar bij een gevangene die juist zijn
zelfportret had geschilderd. Hij had zijn eigen beeld
gelegd in een clown. Ik vond dat zo geweldig dat ik
vroeg of ik het kon kopen. Een begeleider heeft het dan
gekocht en ik heb het meegenomen, vochtig nog en
oningepakt.
Ik moest langs de directeur terug naar buiten en toen
die mij met dat schilderij zag, werd hij ineens heel koel
en terughoudend. Niet te verwonderen: in zijn bureau
hingen grote schilderijen van dezelfde schilder. Ik
dacht: dat is iets wat hem ontglipt. Ik heb mijn clown
niet gelost en ben er stilletjes onder begeleiding mee
naar buiten gegaan.
Ik vind dit een formidabel schilderij. Ik hou er zo enorm
veel van omdat heel de droefheid van Zuid-Amerika in
het gezicht van die clown ligt.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
