Al jaren kom ik op die plaats.
Ik schep er water,
ik rust er even uit
of maak een praatje met Hilde of Mien of Lies…
Nooit eerder heb ik U daar ontmoet,
nooit heeft een vreemde mij er wat gevraagd.
Tot Gij mij aanspreekt…
Overrompeld ben ik,
verstoord in mijn gewone doen.
Gij doorprikt mijn veilige cocon,
Gij treedt binnen in mijn diepste ik.
De zo vertrouwde plek,
het altijd stille water
borrelt heel nieuw op,
is plots heilig oord.
Gij hebt mij niet veroordeeld,
Gij hebt mij teruggeschonken aan mezelf,
heel nieuw.
Nu kan ik niet meer zwijgen,
ik heb U ontmoet.
Een bron die nooit meer opdroogt,
een overvloed aan levengevend water!
Uit het boek Onderweg van Wies Merckx
