Heer,
als de dag verduistert,
is elk beetje licht
als de zon die door een donkere hemel priemt,
als een baken in de verte,
als een sprankel hoop,
als een beloftevol vuur …
Heer,
als mijn dagen zijn als nachten,
donker in mijn diepste zijn,
geen uitzicht meer, geen toekomst,
geen leven meer, geen hoop,
daal dan neer in mijn bestaan,
geef dan een teken,
al is het maar een minuscule straal,
een lichtpunt voor mijn voeten.
Dan durf ik opnieuw kijken,
vertrouwen in wat voor me ligt
en zien: U bent aanwezig!
Uit het boek Onderweg van Wies Merckx
