Maatschappelijke problemen zijn vaak een goede inrijpoort om ons bewust te worden van wat een gelovige levenshouding vermag. Zo opent de vluchtelingencrisis ons de ogen voor religieuze ervaringen en voor de culturele rijkdom van mensen die van elders komen. Terreur brengt ons in contact met de fundamentele vragen van leven en dood en doet vragen rijzen bij de schijnbare religieuze motiveringen van zulke daden. Armoede – en vooral de groeiende armoede in onze steden en dorpen – confronteert ons met de grenzen van een economisch en financieel beleid. Beelden van onmacht en ontreddering van over heel de wereld doen ons fundamentele vragen stellen over de schepping en over de bedoeling van de Schepper. De encycliek Laudato Si heeft mij daar verscherpt bewust van gemaakt.
Het is belangrijk dat we in een opvoedingscontext jongeren niet enkel in de klas opsluiten om te discussiëren over deze problemen. In het sociaal centrum ‘De Tinten’ in het Sint-Baafshuis in Gent, waar dagelijks migranten en vluchtelingen opgevangen worden voor allerlei hulpverlening, komen zeer regelmatig leerlingen van verschillende scholen langs om mee te helpen in de voedselbedeling of het onthaal. Zulke ervaringen leiden tot diepgaande gesprekken later op school en vormen heel concreet het geweten van deze jonge mensen. Het is van belang dat jongeren leren reflecteren over zulke situaties die we allemaal beleven. Toen op 22 maart 2016 de aanslagen gepleegd werden in Brussel en Zaventem hebben we diezelfde dag nog leden van de verschillende religieuze en levensbeschouwelijke gemeenschappen en politieke en maatschappelijke vertegenwoordigers in Gent samengebracht. Niet voor een discussie of een politiek debat, maar voor bezinning en gebed in een kerk. Het is zo belangrijk dat men gebeurtenissen kan interioriseren om ze de juiste plaats te geven.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
