(Gelezen In Tertio Van 16 November 2011)
Uit een artikel van Emmanuel Van Lierde.
Net als Rome is de hoofdstad van Servië, Belgrado, gebouwd op zeven heuvels. Op een van die heuvels bouwen de orthodoxen een nieuwe kathedraal die net wat groter mag worden dan de Aya Sofia in Istanbul. Dat ze de Ottomaanse overheersing nog niet hebben verteerd, speelt mee in hun obsessie om een van de grootste orthodoxe kerken ter wereld te bouwen op de plek waar de Turken in 1594 de relieken van Sint-Sava hebben verbrand. Toen al zwoeren ze daar ooit een kerk te bouwen voor hun belangrijkste heilige. Pas in 1930 werd een aanvang genomen met dat plan, maar de Tweede Wereldoorlog en het communisme verstoorden tot in 1985 de werken. Sava (1175-1236) was de jongste zoon van koning Stefan Nemanja van Servië, maar de prins had niet veel zin te regeren over Hum (Herzegovina). Hij bezocht de Athosberg en werd monnik van een Grieks klooster. Zijn vader voegde zich bij hem in 1197. Op aansturen van de patriarch van Byzantium werd Sava in 1219 de eerste aartsbisschop van Servië en de stichter van de Servisch-orthodoxe kerk.
Europese toetreding
Al zijn er zeven erkende godsdiensten in Servië, de belangrijkste blijft de Servisch-orthodoxe kerk. Naast de parochiekerken zijn er zo’n 200 kloosters met vaak een rijke geschiedenis. De absolute topper vormen de 16 middeleeuwse kloosters van Fruska Gora, de Servische Athosberg. Dat de voor de geschiedenis van Servië belangrijkste middeleeuwse kloosters in het huidige Kosovo liggen, is een van de redenen waarom Servië de afscheuring van ‘zijn Jeruzalem’ betreurt en de onafhankelijkheid - uitgeroepen in 2008 - niet wil erkennen. De NAVO-vredesmacht in Kosovo (KFOR) tracht te bemiddelen, maar de Serviërs - van wie zo’n 40.000 in Kosovo wonen - blijven Kosovo zien als een provincie van Servië.
Het grensconflict bemoeilijkt voor Servië de toetredingsonderhandelingen met Europa, want de meeste EU-landen erkennen de onafhankelijkheid van Kosovo. Servië hoopt eind dit jaar de status van kandidaat-lidstaat te ontvangen. Toch zijn het vooral de politici die dromen van dat lidmaatschap en niet de gewone burgers. “Wij zijn vooral met onszelf bezig, met de wederopbouw na de Joegoslavische oorlogen. Ons land zoekt volop naar zijn identiteit. We moeten eerst met onszelf in het reine komen, alvorens we weer de hand kunnen reiken aan anderen. Dat maakt dat de burgers niet begaan zijn met de toetreding tot de EU. We zijn daar niet aan toe”, zegt onze gids Srdjan Ristic.
Tot zover Emmanuel Van Lierde.
