(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Waarschijnlijk geniet je elke avond ook van een of andere quiz op tv. Het verbaast me telkens opnieuw hoeveel vragen er kunnen gesteld worden en vooral hoe weinig antwoorden ik ken. De mensen op het scherm weten gelukkig meer. Je zou voor minder, als je ziet welke prijzen eraan vasthangen. Ik vermoed dat ze zich voldoende voorbereiden en lange dagen encyclopedieên en kranten doorbladeren. Logischerwijze gaat het om vragen waar ook een duidelijk antwoord op is: historische data, wetenschappelijke gegevens of wiskundige berekeningen. Hiervoor kunnen we inderdaad voldoende trainen… iets wat ik zelf waarschijnlijk te weinig doe.
Door mijn hoofd gonzen vooral vragen waar geen antwoord op is. Het vervelende - dat zal je zelf ook al ervaren hebben - is dat je toch zoekt, en dat je blijft piekeren en zo veel andere dromen stuk maakt. Tot je moegedubd en blindgestaard de vraag loslaat: machteloos en stil, en daardoor ont-spannen. En dan duikt er een antwoord op, uit een totaal andere hoek en misschien naast de kwestie. Maar er is een oplossing in zicht. Mijn vragen ontstaan uit mijn verwachtingen, waardoor mijn toekomst aan banden gelegd wordt. Maar het leven gaat zijn eigen weg, soms veel ruimer en sterker dan ik had kunnen dromen. Ondertussen blijven nachtmerries mij kwellen. Want welk antwoord is er op ongeneeslijke ziektes, op onrecht en psychisch geweld? Welk antwoord is er op de dood? Ik ken het wel, maar het vraagt een dagelijkse training om dit antwoord te kunnen geven. De prijs is onbetaalbaar. Welke vraag zal God ons stellen als we ons geleasd leven - of een stukje ervan - terug moeten inleveren?
