(Een opkikkertje van Hedwig Van Peteghem)
Dagelijks worden ze ons voorgeschoteld: de dikke zwarte letters waarmee kleine en grote gebeurtenissen in de verf worden gezet. En ’s avonds krijgen we hetzelfde nog eens in kleur gepresenteerd. Ik kan verkeerd zijn, maar vrij vaak overschaduwen die blokletters onze dosis hoop en enthousiasme. Het zwart van de letters zuigt zich vast op ons netvlies en gaat door de filter van goed afgestelde blikvangers. Is het inderdaad zo dat wij enkel een selectie krijgen van negatief nieuws?
Want er is beter. Achter de grote letters en flitsende beelden gaat een levensverhaal schuil, een verhaal van een moeder of een vader, een verhaal van een gemeenschap, die delen in vreugde en verdriet. Het zijn niet alleen tranen en wanhoop en ontgoochelingen. Er wordt ook nog geglimlacht, er is ook zorg en solidariteit. En dan spreek ik alleen nog maar over die anonieme mensen, die we helemaal niet kennen.
Ook dicht bij ons leven de mensen zo. Misschien zien we van onze buren en wijkbewoners alleen maar de schrale buitenkant, waarover veel gepraat wordt. Maar achter elke deur woont een warm hart dat soms schreit en soms lacht en elke dag opnieuw het beste wil voor anderen en voor zichzelf. Naast de krantenkoppen van elke dag kunnen we niet kijken. Maar misschien kunnen we in het wit tussen de regels het gelaat van een medemens erkennen. Achter de koude berichten is er nog een warme gloed van mensen die leven uitstralen en waar wij kunnen van genieten. Probeer zo maar eens te luisteren en te lezen en te kijken. Dan maakt nieuws ook nieuw.
