Armoede drukt zich uit in termen van voedsel, water, kleding, werkgelegenheid, eerlijke verloning, ontwikkelingsmogelijkheden, erkenning van de waardigheid van ieder mens. Armoede wordt steeds in contrast gezien met rijkdom en welvaart, met mogelijkheden die zich aanbieden. De beste manier om aan ontwikkeling te doen is opvoeding, omdat die de waarde van mensen en dingen duidelijk maakt en de mogelijkheden die in de mens aanwezig zijn kan doen bloeien. Paus Franciscus voegt eraan toe dat ‘de ergste discriminatie waaronder de armen lijden, het gebrek aan geestelijke aandacht is. Ze hebben nood aan God’(Evangelii gaudium,nr.200).
Het algemeen goed zal ook daarmee in verband dienen gebracht te worden. En om daartoe te komen zal een mentaliteit van ‘delen met elkaar’ en ‘globale interesse’ moeten groeien. Solidariteit dient broederlijkheid te worden, en liefde wordt gedeelde verantwoordelijkheid. In christelijke termen kunnen we stellen dat het dank zij de armen is dat men christen wordt, omdat door de dienstbaarheid die men aan hen besteedt de ware zin, het waarmerk van het christendom ontwikkeld wordt. Mensen zijn geschapen om zorg te dragen voor elkaar, dat is reeds duidelijk op de eerste bladzijden van de Bijbel. Mensen delen in een gemeenschappelijk lot. Mens-zijn wordt gemeenschap-zijn.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
