Een bijzonder actueel ziektebeeld is de angst als gevolg van de migratie. Europa heeft een veelheid van culturen. Men zou vermoeden dat dit ten voordele is van een integratie van de verschillen, van talen en volken. Toch is het moeilijk diegene die afkomstig is uit andere gebieden, dichtbij of veraf, gastvrijheid te bieden. Miljoenen mensen van vreemde origine leven in Europa met een onzeker statuut. Waarom zijn we bang om hen in onze kring op te nemen? Zolang er een zo duidelijke kloof bestaat tussen de economische welvaart van het Noorden en het Zuiden is een migratie naar welvaartsstaten onvermijdelijk. Ons marktsysteem en de vlotte internationale communicatie nodigen hen uit.
Er is echter een belangrijk positief aspect aan de migratie waarvan we ons meer bewust moeten worden: het leert ons de eenheid van de mensenfamilie en het universele welzijn te ontdekken. Dat vraagt echter een serieuze inspanning. We moeten ons hoeden voor de strategie van de zondebok. Het is menselijk dat we een ‘common enemy’ zoeken als oorzaak van alle kwalen. Maar een ‘clash of civilizations’ mag geen nieuw vijandsbeeld scheppen in de periode na de koude oorlog. Veel belangrijker is de zoektocht naar lotsverbondenheid. Dit wil zeggen dat de traditionele Europeanen evenals de migranten, moeten leren samenleven in een gemeenschappelijk huis.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
