Traditie
Aan de basis van elk menselijk leven ligt het verlangen om betekenis te geven aan het leven en onze ervaringen. Tradities die worden uitgedrukt in rituelen, vieringen, het vertellen van verhalen, het geven van geschenken en in gebed, zijn een belangrijk platform voor het geven van betekenis. Niet alle tradities hebben gelijke tred gehouden met sociale veranderingen. Sommige tradities worden momenteel wereldwijd onder de microscoop gelegd, omdat bepaalde culturele waarden en overtuigingen in tegenspraak zijn met de basismensenrechten (bijvoorbeeld vrouwelijke en mannelijke besnijdenis). Het is zaak dat we onze culturele erfenis en de wijsheid van de ouderlingen eren en tegelijkertijd onze vieringen en rituelen mee laten evolueren met de tijd en met het verschuiven van persoonlijke en maatschappelijke waarden als gevolg van het ‘ontwaken’ van de mensheid.
(Nicola Vague, Australië)
Trots
We denken dikwijls aan trots als een zonde, dat is in elk geval wat vele godsdiensten verkondigen. Ze hebben het verkeerd voor want ze verwarren arrogantie met trots. Arrogantie is onaanvaardbaar want het is zelfvernietigend. Trots is het tegenovergestelde: het is zelfopbouwend. Het impliceert geen erkenning van anderen. We houden er allemaal van om waardering te krijgen voor ons werk. Een goede mentor gebruikt te gepasten tijde aanmoediging om inspanning te belonen. Een schouderklopje voor iets wat goed werd gedaan, is een betere bonus dan geld. Maar het beste schouderklopje komt van onszelf, wanneer we weten dat we iets gedaan hebben dat boven de standaard uitsteekt.
(John Bittleston, Singapore)
Uniciteit
Om te weten wat ons uniek maakt, om dat specifieke kenmerk te vinden dat ons onderscheidt van anderen, moeten we de confrontatie met onszelf aangaan in alle openheid en eerlijkheid. Het kan iets zijn wat je niet verwacht. Je eigen ‘merk’ kunnen erkennen is een stap voorwaarts om deze uitzonderlijke eigenschap om te toveren in iets dat verhandelbaar en onderscheidbaar is. Als mensen je dan zien, zien ze datgene wat alleen van jou is. Het verschil dat we maken is niet eenvoudigweg een zichtbare karaktertrek of een fysiek kenmerk. Het zijn onze daden, datgene wat we doen, dat ons echt onderscheidt van de anderen. Ons gedrag is hoe we onze uniciteit tonen. Het is een reflectie van wat er in ons hoofd omgaat, de beslissingen die we nemen en de houdingen die we aannemen.
(Sharon Venn, Zuid-Afrika)
Universaliteit
Universaliteit is het gevoel te weten dat ik één ben met de hele mensheid, overal: verschillend en gelijkaardig; verenigd in verscheidenheid en intuïtief vrij om alles te zijn wat ik moet zijn, gevuld met een doel en richting; niet gelimiteerd door geleerde, gestolen, voorgeschreven en ongeschreven identiteiten. Universaliteit betekent dat ik vrij ben om zelf te bepalen hoe ik mezelf uitdruk, zonder verraad te plegen aan de voorvaders van wie ik afstam.
(Funeka Plaatsjie-Njobeni, Zuid-Afrika)
Vakmanschap
Individuen en organisaties die vakmanschap waarderen leggen de nadruk op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Uitmuntendheid en effectiviteit zijn prioritair op snelheid en efficiëntie, ook al ontwikkelen die laatste zich door tijd en oefening. Echt vakmanschap manifesteert zich niet enkel in tastbare resultaten zoals producten en diensten, maar loopt als een gouden draad door strategisch denken, interpersoonlijke interacties en administratie, zelfs het schijnbaar alledaagse wordt een vak. Degenen die vakmanschap waarderen, vinden er trots in iets af te leveren met zorg en aandacht voor detail. Ze zoeken hun eigen interne standaarden van perfectie in plaats van de regels van anderen te imiteren.
(Janet du Preez, Zuid-Afrika)
