‘Laat de herfst maar komen, de zomer is onherroepelijk
voorbij’, heb ik ergens geschreven. En ik heb in de loop
van mijn leven heel wat mogen doen, niet omdat ik er
bekwaam voor was, maar omdat het me gegeven werd.
Dan doe je dat. En telkens weer beleef je die verrassing
-wanneer je je handen uitsteekt om iemand te helpen-
dat er toch ergens een aanwezigheid is die je niet kunt
verklaren, maar die je tastbaar helpt. Dat geeft je ook
veel moed en vertrouwen wanneer je met het ouder
worden, moet leren dingen los te laten.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
