Onder deze titel publiceerde Paul Leynen uit Vossem in 1945 een boekje van 14 bladzijden over Sint-Hubertus, de tweede patroonheilige van Leefdaal. Ik heb dat boekje gevonden in de bibliotheek van de Heemkundige Kring van Huldenberg in het Huis Ter Dijle in Sint-Agatha-Rode. Ik wil het integraal publiceren in Kerk & leven in een achttal bijdragen en in de oorspronkelijke “oude” spelling. Daarna zal ik nog wat wetenswaardigheden putten over Sint-Hubertus uit de databank van Johan Morris.
De vereering van den H.Hubertus is wel een der oudste en populairste van ons land. Thans zooals weleer wordt die volksheilige met dankbaarheid en vertrouwen aanroepen als apostel onzer heidensche voorouders en als machtige wonderdoener die, in zijn leven en meer nog na zijn dood, zoovelen naar ziel en lichaam heeft geholpen; immers, hij is meer bijzonder de behoeder tegen de razernij gebleken.
LEVENSCHETS VAN DEN H.HUBERTUS
Omstreeks het jaar 655 geboren uit de hertogelijke familie van Aquitanië, kwam Hubertus na een woelige jeugd tot inkeer. Hij werd de vrome leerling van de H.Lambertus, bisschop van Maastricht, en tevens zijn ijverige medewerker in het bekeeringswerk. In 705 volgde hij Lambertus, na diens marteldood, op als bisschop en begaf zich denkelijk naar Rome om er de wijding te ontvangen. Hubertus oefende zijn apostolaat uit in alle streken van zijn bisdom dat toen de Ardennen en een groot deel van Brabant en der Kempen omsloot.
Oude schrijvers hebben van het vruchtbaar en godsvruchtig leven van den heiligen een verhaal nagelaten met fraaie legenden doorweven. Zij vertellen hoe Hubertus, toen reeds een bejaard man, zich de vingers erg kwetste waardoor hij aan etterwonden te lijden had; hoe hij desniettegenstaande zijn bisschoppelijke zending en zijn vele bedrijvigheden bleef doorzetten. Zoo antwoordde hij dan ook gunstig op het verzoek der inwoners, vermoedelijk van Heverlee, om hun kerk te komen wijden. Hij kwam er de plechtigheid voltrekken en predikte drie uren lang tot het volk. Zich daarna niet wel voelend, besloot hij zich naar Tervuren te begeven, waar, volgens alle waarschijnlijkheid, hij een landhoeve bezat. Met zijn gezellen vertrok hij langs de Voer stroomopwaarts op een vlot tot Leefdaal, werd hier door hevige koorts overvallen en kon met moeite te paard naar Tervuren geleid worden. Hier stierf Hubertus den 30 Mei 727 na zes dagen lang diepe pijn en vele kwellingen van den duivel te hebben doorstaan.
(wordt vervolgd)
Cyriel Letellier
