Mijn armen zijn te kort. Ik kan deze wereld niet
veranderen. Materieel hebben de mensen alles, maar
ze klagen steen en been. Ze zijn niet in staat om van
mekaar te houden. Ik weet het, ik word elke dag met
de ellende geconfronteerd. Wij laten op dit moment
een klooster verbouwen voor de opvang van verlaten
vrouwen en kinderen. Vorig jaar hebben we er 800
moeten weigeren in ons vrouwenhuis, geen plaats…
Weet je wat ik de grootste leugen van de twintigste
eeuw vind? Ze hebben de mensen wijsgemaakt dat het
geluk te koop is en de mensen geloven het. Domme
reclame maakt domme mensen, dat is de spreuk van
oktober
Maar het is eigenlijk geen domme reclame, het is
sluwe reclame. En de mensen laten zich vangen. Ik
ben daar tegen. Reclame moet er zijn, maar ze mag
geen ‘leugenmachine’ worden. Een ‘vliegenvanger voor mensen’.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
