Plichten zijn dingen die je moet doen,
opdat anderen hun rechten zouden krijgen.
Als niemand zijn plicht doet,
krijgt niemand zijn recht.
Er zijn maar zoveel rechten
als er plichten zijn.
Men kan zich doodpraten en doodschrijven
over de ‘rechten van de mens’.
Zolang men in alle talen zwijgt over
de ‘plichten van de mens’
blijft dat fantastisch document,
de ‘universele verklaring van de rechten van de mens’
voor miljoenen armen, zwakken en machtelozen
een vodje papier.
Zeg mij,
wat zijn deze mooi geformuleerde rechten
waard voor een mens,
die men laat sterven van honger
omdat zovelen niet willen delen?
Zeg mij,
wat betekenen de rechten van het kind,
dat verwaarloosd wordt,
uitgeleverd aan de prostitutie,
in de steek gelaten,
mishandeld, geaborteerd,
als ouders, families en scholen hun plichten niet doen
en deze rechten niet waarborgen?
Rechten en plichten omhelzen elkaar
waar mensen ‘medemensen’ zijn geworden,
waar ‘liefde’ de norm is
voor elke menselijke relatie.
Daar gebeurt alles spontaan.
Daar doet iedereen zijn plicht,
heel ongedwongen.
Daar is vrede en vriendschap.
Daar krijgt iedereen zijn recht!
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
