Men zegt: ‘Ja, zo’n spreuk, dat is futiel, een druppel
op een hete plaat, wat kan dat nu veranderen? Maar ik
zie elke dag dat het nut heeft. Neem nu ‘Hier mag men
lachen.’ Dat is een zaadje. Want als een zuurpruim die
zichzelf heel erg au sérieux neemt dat ziet hangen, kan
hij het toch niet laten even te glimlachen. Al is het een
grijns, of zelfs een cynische grinnik… Belangrijk is dat
zijn zure monotonie even doorbroken is. Vele kleintjes
maken één groot. Een man van een grote Antwerpse
bank is hier een stapel van die dingen komen halen
om in alle bureaus zo’n spreuk te hangen. Wel, dat
verbetert de werksfeer. Al làchen ze erom: lachen is
nog altijd beter dan jaloezie en depressiviteit.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
