In de naam van de Vader, met Luc Van Looy: Een Kerk die naar buiten treedt

De geschiedenis maakt ons duidelijk dat in cultuur en kunst de Kerk prominent aanwezig is, dat ze in onderwijs en ziekenzorg een leidende rol heeft gespeeld. Precies omdat ze midden tussen de mensen staat. Niet dat de mensen altijd hun mantels als een rode loper uitspreiden voor de Kerk. Dat hoeft ook niet. De kerkelijke aanwezigheid op het publieke forum is niet zonder spanning. Ze vergt ook inspanning. De dagbladen en televisie-uitzendingen illustreren dit goed. Het is moeilijk in publiek te spreken, en toch moet dit gebeuren. Ondanks het bewustzijn dat zijn lijden en dood in zicht waren, klom Jezus op de ezel en trad Hij voor het voetlicht.
Spreken is moeilijk, vooral wanneer je zelf kwetsbaar bent. En wie is dat niet? ‘Spreken is zilver’ zegt men, ‘en zwijgen is goud’. Toch moet men als gelovige naar buiten komen, niet met zichzelf, maar met diegene die de wil doet van de Vader. Hij heeft het lijden van al de slachtoffers van de zonde van Adam op zich genomen ofschoon Hij zelf zonder zonden was. Zo heeft Hij ons verlost. Hoe moeilijk dit ook is en hoe schril het soms afsteekt bij wat we er zelf van kunnen maken of bij datgene waarmee we dag na dag geconfronteerd worden, het is wel degelijk van belang dat we de verlossende boodschap van Jezus moedig verkondigen.

Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)