De context waaruit de mensen komen, de geschiedenis die de verschillende landen doormaken, bepaalt het gezinsleven in de samenleving. Er is tijdens de gezinssynode van 2015 veel aandacht besteed aan de vluchtelingensituatie in diverse landen van de wereld, niet alleen in West-Europa. Hoe kunnen de mensen in vluchtelingenkampen een gezond en sereen familieleven uitbouwen? Hoe kunnen ze aandacht besteden aan de opvoeding van de kinderen als overleven de eerste zorg is voor de ouders? Wanneer vrees en de ervaring van terreur het leven beheerst van deze vluchtende gezinnen, hoe kan men dan verwachten dat ze het evangelie als uitgangspunt nemen? Die vragen zorgden tijdens de synode soms voor spanningen. Bijvoorbeeld tussen bisschoppen die eerder zoeken naar zekerheid, en dus de doctrine voorop stellen, tegenover anderen die pastoraal denken vanuit de moeilijke situatie van veel gezinnen. Paus Franciscus heeft de nadruk gelegd op de noodzaak tot luisteren om vandaar te vertrekken op zoek naar pastorale begeleiding. ‘Het is niet genoeg te horen,’ zei hij, ‘je moet ook luisteren’. De aanwezigheid van de paus heeft de sfeer zeker beïnvloed. Hij was aanwezig in alle plenaire vergaderingen en was graag bij ons in de koffiepauze.
Deze synode heeft niet willen oordelen, zeker niet veroordelen. Men sprak veel over de moeilijkheid om jongeren te bewegen een levenslange beslissing te nemen en te opteren voor het huwelijk. Gelovigen zouden moeten begeleid worden om de zin van het kerkelijk huwelijk te begrijpen en ervoor te opteren. Dat is een taak die de synode meegaf aan de kerkgemeenschappen van de hele wereld, onder de leiding van de bisschoppen ter plaatse. In de bisdommen zou men meer aandacht moeten geven aan de voorbereiding van het huwelijk.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
