Diaconie is de derde dimensie van ons Kerk-zijn, naast de liturgie en de verkondiging van het evangelie. De mens wordt in zijn diepste geraakt door de vergeving van zijn zwakheden en door de liefde voor de naaste. ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn enige Zoon niet heeft gespaard maar hem overgeleverd heeft tot de dood’, voor het geluk van alle mensen.
Wanneer we dit op onszelf toepassen zal de eerste typische dienst van een christengelovige zijn dat hij door zijn vergevingsgezindheid de ziel en het hart van de mensen tot rust brengt. Er bestaat geen grotere dienst aan de medemens dan diens innerlijke rust te bevorderen. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft een mensbeeld ontwikkeld van eerbied en zorg voor iedere mens: ‘Een positieve duiding van de mens in de wereld, als vrij en autonoom bestaan dat in liefde leeft vanuit het geloof’.
Een tweede dienst biedt de Kerk door de ontwikkeling van een sociale leer. Het brengt rust in de mens wanneer hij weet hoe hij moet handelen om mee te werken aan een positieve wereld. Het kan soms lijken alsof de Kerk streng is in verband met sociale en ethische standpunten, nochtans is het rustgevend wanneer in alle eerlijkheid duidelijkheid nagestreefd wordt. De waarheid zoeken en bevestigen in verband met jezelf, de ander en God, brengt vrede en sereniteit. Dit geldt niet enkel voor het individuele leven van de gelovige, maar ook voor ieder mens, individueel en in gemeenschap. De Kerk bewijst de samenleving dan ook een dienst door haar stem te laten horen, ook in de media, omdat de stem van het evangelie bedoeld is voor het geluk van iedereen.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
