Er zijn zoveel mensen die alleen zijn en wachten tot
eens iemand de deur opendoet. Paperassen kunnen mij
gestolen worden, dat we maar eens tijd maken om met
de mensen bezig te zijn. Heel concreet. Ik ken iemand
die om de veertien dagen naar zee gaat omdat de
hond ozon nodig heeft. Die man verbaasde zich over
de eenzaamheid van een oude man in zijn straat die
nooit eens weg kan. Maar hij denkt er niet aan met die
man naar zee te gaan in plaats van met zijn hond. We
moeten eens leren hoe we hier en nu gelukkig kunnen
zijn en anderen gelukkig kunnen maken. We hoeven
daarmee niet te wachten tot we in de hemel zijn.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
