De eerste jaren van de Bond zonder Naam waren een
groot avontuur. Bij gebrek aan mensen en middelen,
zaten er ex-gevangenen in de leiding, met alle
gevolgen van dien. Ze leenden bijvoorbeeld de auto van
een buurman om boodschappen te doen en keerden
de volgende ochtend terug zonder auto: ze wisten niet
meer waar ze die auto hadden achtergelaten voor ze
op café gingen. Ik ben vaak genoeg ’s nachts uit bed
gebeld om tussenbeide te komen in vechtpartijen,
of als iemand dreigde iedereen dood te schieten. Dat
waren soms echt gevaarlijke gasten, met messen en
revolvers. Er zijn nooit echt brokken geweest, een
aantal keer bijna. Bang? Of ik liet het niet merken.
Ik heb wel een paar jaar judolessen gevolgd, omdat
een psychiater uit Duffel zei dat ik een gevaarlijk spel
speelde. Hij zei dat ik me moest beveiligen, me moest
kunnen verdedigen.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
