Het is godgeklaagd
hoe wij ons laten leiden
door kwaadheid of ergernis die in ons oplaaien,
hoe gehaaid wij elkaar te lijf gaan
met woorden en met gebaren.
Zalig de vredige mens
die geduld uitstraalt
en niet meteen strijdt.
Iets van Jezus’ kracht
wordt in haar of hem zichtbaar.
Is het dat, Heer, wat Gij bedoelde?
Is het daarom dat de wereld ons niet
altijd herkent als uw leerlingen?
We hebben nog zoveel te schaven aan onszelf,
te oefenen in uw liefde.
Sterk ons om dagelijks bij U te verwijlen,
in een gebed,
in de overpeinzing van uw Woord,
in de schoonheid van de dingen.
Dan gaan wij beetje bij beetje
op U gelijken
en werkelijk uw leerlingen worden.
Wellicht zal uw Blijde Boodschap
zo echt vruchten dragen!
Uit het boek Onderweg van Wies Merckx
