1.De socialistische president van Ecuador, Rafaël Correa, die zichzelf bestempelt als ‘links, humanitair en katholiek’, wil nog liever aftreden dan een wetsvoorstel voor de liberalisering van abortus te ondertekenen. Het standpunt is des te opmerkelijker omdat het voorstel van zijn partij komt. Antonio Arregui Yarza, aartsbisschop van Guayaquil en voorzitter van de bisschoppen van Ecuador, looft de president voor zijn houding.(Geert De Kerpel)
2.’Solidariteit is essentie van christelijk erfgoed’
Uit een vraaggesprek van Boudewijn Vanpeteghem met Jan Smets, de volgende gouverneur van de Nationale Bank.
Na een aantal pertinente vragen van de journalist over de crisis in het bankwezen en hoopvolle christelijk geïnspireerde antwoorden van de toekomstige gouverneur, gaan ze verder:
Laten we iets totaal anders aan bod brengen. U bent gelovig, wat verstaat u daaronder?
“Ja. Ik ben gelovig. (denkt na) Ik geloof in de waarden van het christendom. Waarbij ik me niet afkeer van andere opinies die dezelfde waarden uitdragen. Neem de verantwoordelijkheid, die te vertalen is in rentmeesterschap. Iedereen is verplicht die op te nemen om de wereld te vrijwaren en duurzaam door te geven aan de komende generaties. In die wereld hebben veel te veel mensen het vandaag materieel en mentaal moeilijk. Ik vind het bovendien hemeltergend dat niet iedereen gelijke kansen krijgt. Zelfs in onze ontwikkelde samenleving krijgen jongeren die talent hebben niet altijd de kans zich te ontplooien.”
“De maatschappij kan daar veel aan doen. Ik geloof sterk in het woord ‘samenleving’. Solidariteit is de essentie van het christelijk erfgoed. De mens is pas mens wanneer hij kan samenleven, wat letterlijk te nemen is. Dat is overigens het edele aan de politiek; een van de edelste beroepen als het goed wordt begrepen. De meeste politici doen dat, wat ook over hen wordt verteld. Zonder alles te willen opleggen en de individuele creativiteit te fnuiken, zet de politiek waarden om in stimuli en mechanismen. Politici creëren met wetten en regels een ordening die mensen en organisaties aanzet tot het ‘goede’. De economische literatuur bevat heel wat teksten over welvaart, welzijn en geluk. De mens heeft een minimum nodig om zich goed te voelen. Wie in de Derde Wereld crepeert, kan niet gelukkig zijn. Maar boven die minimale drempel is de relatie tussen geld en geluk wazig en zwak, want mensen worden aan alles gewoon. Een belastingvermindering zijn ze snel vergeten en ze belonen de politici er niet voor bij verkiezingen.”
Geld maakt niet gelukkig?
“Het is niet omdat we allen een koelkast, een televisie en internet hebben dat we gelukkiger zijn dan toen we dat allemaal niet hadden. Wanneer het over geluk gaat, redeneren mensen in relatieve en niet in absolute termen. Ze vergelijken. Een atleet die een zilveren medaille wint, is minder gelukkig dan wie brons haalt. Hij denkt aan het goud dat hij had kunnen winnen en wie brons heeft, is blij op het podium te staan.”
Gelooft u in een persoonlijke God?
(Denkt lang na)”Ja, maar die is bij manier van spreken op de achtergrond aanwezig. Ik ben niet veel bezig met de grote vragen ‘vanwaar komen we?’, ‘waar gaan we naartoe?’ en ‘is er iets?’. Ik ben christelijk opgevoed en ik heb mijn geloof nooit in twijfel getrokken. Net zomin heb ik er diepgaande reflecties over gemaakt. Ik heb nooit een gewetenscrisis beleefd. Het is een gegeven van bij mijn geboorte en ik heb me er altijd goed in thuis gevoeld. Die aanwezigheid op de achtergrond vertaalt zich in geloof dat van aard kan zijn de cohesie in de samenleving te bevorderen. Mijn geloof is heel waardengericht en ik heb nooit een ongerijmdheid ervaren in het associëren van het transcendente met het beleven van die christelijke waarden in mijn familiaal, sociaal en professioneel leven van alledag.”
Gaat u naar de mis? Bidt u?
“Te onregelmatig en elke keer ik naar de viering ben gegaan of heb gebeden, zeg ik nooit: wat heb ik zitten doen. Nadien heb ik altijd een goed gevoel en vind ik dat ik het meer zou moeten doen. Zo’n interne bezinning heb je af en toe nodig. De essentie van de eucharistieviering is de bijeenkomst van mensen die zich even bezinnen over leven en waarden. De kerk is een instituut dat me na aan het hart ligt. Ik ben er trouwens in geëngageerd. Al jaren ben ik medeorganisator van de jaarlijkse eucharistieviering voor ambtenaren in de Brusselse Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal. Ik was overigens catechist toen mijn kinderen catechese volgden. Ik deed dat graag.”
Tot zover Boudewijn Vanpeteghem en Jan Smets.
