Wat hol en leeg is,
maakt veel lawaai.
Hoe leger en hoe holler,
hoe meer geluid.
Waar mensen altijd hard roepen
als ze iets te zeggen hebben,
groeit een onbehaaglijke sfeer.
Waar mensen tegen elkaar
schreeuwen en brullen,
begint de dierentuin.
Ken je die aapjes van steen?
Horen! Zien! Zwijgen!
Ze zaten in vele huiskamers
met hun voorpootjes
op oren, ogen en mond.
Zo zijn er ook mensen,
mensen van vlees en bloed.
Ze zitten niet op de schouw,
maar ze zijn aanwezig
in huiskamers en werkplaatsen,
in cafés, in vergaderingen
en in alle parlementen.
Doof voor wat een ander zegt.
Blind voor alles wat goed en mooi is.
En de mond vol geklets en geroep.
Ze horen niet!
Ze zien niet!
Ze zwijgen niet!
Zij weten alles!
Zij weten alles het beste!
Hun leegheid en opgeblazenheid
kan gemeten worden
aan het lawaai dat ze produceren.
Ze zijn als klokken
met de domme klepel
in de lege ruimte van zichzelf.
Het zijn kleine en grote dictators
die heel hun omgeving tiranniseren.
Wat echt menselijk groot
en waardevol is
groeit in stilte
en manifesteert zich
in stilte en bescheidenheid!
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos
