woensdag 27 maart 2019
Gelezen in TERTIO van 13 maart 2019
Goede bedoelingen volstaan niet
Uit een standpunt van Frederique Vanneuville
De Vismooil’n kregen via sociale en andere media de volle laag met beschuldigingen van antisemitisme, vele vanuit joodse hoek, maar ook de Europese Commissie reageerde geschokt, evenals Unesco, die Aalst Carnaval in 2010 als immaterieel erfgoed erkende. Verontwaardiging alom, in beide richtingen, want er was ook onbegrip voor de commotie.
Burgemeester D’Haese bleef herhalen dat het geenszins de bedoeling was joden te schofferen. Maar dat goede bedoelingen niet volstaan, weet een klein kind. Waren de internationale reacties overtrokken? Ja, toch wel, maar in tijden van internet en sociale media is het moeilijk de specifieke context en modaliteiten van Aalst Carnaval over te brengen aan eenieder die van hier tot in Amerika de beelden van de bewuste praalwagen onder ogen krijgt.
Lange tenen? “Zere tenen”, corrigeerde Terry Davids, directeur van Joods Actueel in Van Gils & Gasten op één. Littekens van eeuwenlange vervolging. Christenen moeten daar een bijzondere gevoeligheid voor hebben. Enerzijds is het christelijke geloof geënt op het joodse geloof, anderzijds heeft de christelijke traditie onder meer met tal van jood-onvriendelijke evangeliepassages van in het begin munitie geleverd voor anti-joodse gevoelens, met Joannes 8,44 – “Jullie zijn kinderen van de duivel” – als ongemakkelijk hoogtepunt. Zelfs al had de evangelist “het niet zo bedoeld”, zijn straffe bewoordingen hebben eeuwenlang interpretaties gevoed die nefast waren voor het joodse volk.
Aalst Carnaval is allang geen kerkelijk feest meer, carnaval is allang niet meer de opmaat naar de beschuldiging van Godsmoord met Pasen en paus Franciscus benadrukte vorige week in een audiëntie met de American Jewish Committee nog maar eens het kerkelijke standpunt dat antisemitisme voor een christen een complete contradictie is.
In de naam van de Vader, met Luc Van Looy: Priester: getuige van geloof
We beluisteren paus Franciscus: ‘We moeten uittrekken om ons gezalfd zijn (als priester) te ervaren. Naar de periferie waar lijden is, waar bloed vergoten wordt, waar blindheid heerst die wenst te zien, waar gevangenen zijn van zo vele perverse meesters. Het is niet in onze eigen ervaring of in onze introspectie dat we de Heer ontmoeten… Wie niet uit zichzelf treedt wordt in plaats van middelaar (mediator) beetje bij beetje tussenpersoon of makelaar (intermediator). De bemiddelaar en de makelaar hebben reeds hun loon gekregen, ze zetten niet in met hun eigen vel en hun eigen hart. Ze worden tenslotte triestig, triestige priesters. Dit vraag ik jullie: ‘Word herders met de geur van de schapen’ (Chrismaviering 2013).
We kunnen de kudde van God niet leiden indien we niet aanvaarden door zijn wil gedreven te worden naar waar we niet wensen, indien we niet bereid zijn te getuigen van Christus met de gave van onszelf, zonder reserve, zonder berekening… Een goede priester kent men aan de manier waarop hij zijn volk zalft met olie. Dit is duidelijk. Wanneer onze mensen gezalfd worden met de olie van de vreugde, dan merkt men dat bijvoorbeeld wanneer ze uit de eucharistieviering komen met het gezicht van iemand die een goede boodschap meegekregen heeft.
De priester is eerst en vooral getuige van zijn geloof in Christus. Hij gaat voor in de eucharistie en in de andere sacramenten als vertegenwoordiger van Christus en van de Kerk. Hij is de eerste om gist in het deeg te zijn, daardoor nodigt hij uit tot het volgen van Christus. Man van geloof is hij, getuige, ‘martelaar’ van het kruis van Christus en van zijn totale gegevenheid voor zijn volk. Het geloof voedt hij door zijn dagelijks gebed, zijn dagelijkse eucharistieviering, het sacrament van verzoening, zijn verdieping in de Schrift en het gebed van de Kerk. Hij coördineert de pastoraal samen met zijn medewerkers en richt zijn aandacht op de hele gelovige gemeenschap, maar hij zoekt ook diegenen die niet tot deze schaapstal behoren te bereiken met de boodschap van het evangelie.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
woensdag 20 maart 2019
In de naam van de Vader, met Luc Van Looy: Stem die ons roept
Wanneer Jezus roept is dit een persoonlijke roep, maar al gauw wil Hij de geroepenen in contact brengen met een gemeenschap. Wat moeten we doen wanneer we door hem aangesproken worden? Wat zegt Hij?
Hij noemt ons vrienden, geen dienaren, want dienaar wil Hij zelf zijn. Maar wat verwacht Hij van zijn vrienden?
Het antwoord dat Hij ons geeft boeit mij en bekommert mij tegelijkertijd:
‘Trek heel de wereld door
om aan elk schepsel
de goede boodschap te verkondigen.
Wie tot geloof komt
en gedoopt wordt,
zal gered worden.’
(Mc 16, 15-16)
Het lijkt wel alsof Hij het gewicht van het geloof van heel de wereld op onze schouders legt. Toch weten we dat zijn juk zacht is en zijn last licht. We zullen moeten verkondigen waar we ook komen dat Hij het goed met ons voorheeft, dat Hij de Zoon van God is, dat geloven in hem gelukkig maakt en dus werkelijk goed nieuws is.
Trek er dus op uit, twee aan twee, zoals toen, of in gemeenschap met anderen. Maar wees niet overhaastig, vertrek van bij hem, vanuit het Cenakel van het Laatste Avondmaal. En bid ononderbroken. Dan zal de vreugde van de Heer bij u zijn, en zul je vreugde kunnen uitstralen en doorgeven aan anderen.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
woensdag 13 maart 2019
In de naam van de Vader, met Luc Van Looy: Het kruis is de weg naar de verrijzenis
De farizeeën zeiden vaak dat ze niet wisten waar Jezus vandaan was. De wondere daden van Jezus overtuigden hen niet. Jezus vroeg trouwens dikwijls aan wie hij genas om erover te zwijgen. De leiders van het volk konden Jezus niet aanvaarden, hoeveel tekenen van goddelijke afkomst Hij ook stelde.
Al deze verhalen gaan over het vertrouwen dat we al dan niet in God stellen. Vroeger zei men het wel eens met de woorden van Abraham toen Isaak vroeg waar het offerlam was. ‘God zal daar voor zorgen’ zei Abraham, Deus providebit, zeiden wij. En effectief, zo ging het. Bij Jezus lijkt het anders. Hij bad met de vraag of deze kelk niet kon voorbijgaan, maar voegde eraan toe: ‘Niet mijn wil maar de Uwe moet geschieden!’ Vertrouwvol gaf Hij zich over aan de Vader. De verschijning op de berg bereidt dit laatste moment van Jezus voor (Mc 9, 2-13). Deze tekst staat midden in het evangelie van Marcus. Hij is het knooppunt, het scharniermoment. Nu gaat Jezus regelrecht naar zijn lijden en sterven, naar Goede Vrijdag en Pasen. Maar de gedaanteverandering en de schitterende witte kleren maken duidelijk dat het kruis niet het einde is, het heeft zelfs een bedoeling: het is de weg naar de verrijzenis. In psalm 80 zegt de psalmist: ‘Breng ons herstel, o God, laat uw aanschijn oplichten en wij zijn gered’ (v 4). Dit is het teken dat alles zal besluiten met het ‘opstaan uit de doden’. Dit is een moeilijk thema en zonder geloof in Christus zullen we er ook niet toe komen te geloven in het leven na de dood. Wanneer we vandaag mensen horen beweren dat er na de dood ‘toch niets meer is’, dan zeggen ze dit vanuit het gebrek aan een ervaringsgegeven. Voor ons is het historisch getuigenis van de leerlingen van Jezus doorslaggevend. Jezus ís verrezen!
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
Wafelenbak WOS 2019
![]() |
WOS
Werkgroep
Ontwikkelings-
Samenwerking.
|
en de wafels verkocht …
aan alle gulle schenkers van materiaal of eieren,
aan alle moedige verkopers en even moedige verkoopsters
aan allen die deze actie in het hart dragen en aanbevelen
en vooral aan alle vriendelijke mensen
die de WOS-wafels kopen en waarderen
of die een gift stortten.
we maakten een winst van 2595 euro.
rond de projecten die door WOS ondersteund worden en…
zondag 10 maart 2019
Bloemschikles KVLV
Beste
KVLV-dames,
|
|
Afbeelding 1: kegel
|
Benodigdheden:
-isomo kegel
-standaard (op steen of dergelijke…)
-aanmaakhout
-warmlijm!!
-oase en klein
rond schaaltje
-bloemen, enkele roosjes, moby dick, mini anthurium,
vulmateriaal, rank afhangend
-naar wens veertjes, schaaltjes (bv kwarteleitjes)
- snoeischaar, mesje
|
Afbeelding 2 schaal
|
Benodigdheden:
-ring (mag van ijzer zijn maar mag ook van karton of
dergelijke…)
-aanmaakhout
-warmlijm!!
-oase en klein
rond schaaltje
-platte
schaal
-bloemen, welke biedermeier gestoken kan worden (dus
in een bolvorm). Dus lage bloemen zoals trosroosje of trosanjers etc..
-naar wens veertjes, schaaltjes (bv kwarteleitjes)
- snoeischaar, mesje
|
Afbeelding 3: staande constructie met
kippengaas
|
Benodigdheden:
-kippengaas voor inwendige constructie
-aanmaakhout
-warmlijm
-elastiekjes
-paar glazen buisjes
-beetje mos
-bloemen, hoofdbloemen zoals roosjes of gerbera
-naar wens thema Pasen; veertjes, schaaltjes (bv kwarteleitjes)
-naar wens thema zee; schelpen, sprokkelmateriaal,….
- snoeischaar, mesje
|
Afbeelding 4: krans
|
Benodigdheden:
-oase krans
- aanmaakhout
-warmlijm!!
-bloemen, niet veel nodig!
-naar wens veertjes, schaaltjes (bv kwarteleitjes)
-band om de krans-taart af te werken
- snoeischaar, mesje
|
Afbeelding 5: zon = Idem afbeelding 2
maar dan rechtop
|
Benodigdheden:
-ring (mag van ijzer zijn maar mag ook van karton of
dergelijke…)
-aanmaakhout
-warmlijm!!
-bloemen, craspedia
-raffia
- snoeischaar, mesje
|
woensdag 6 maart 2019
Gelezen in TERTIO van 20 februari 2019
1 . De pelgrimstocht naar Santiago de Compostela bleek in 2018 een succesvolle reisroute. Liefst 327.378 pelgrims ondernamen de tocht naar het Spaanse bedevaartsoord. Onder hen 2.135 Belgen, goed voor de 19de plaats in de top van herkomstlanden. 2018 klopte met dat succescijfer 9 procent hoger af dan het voorgaande jaar. Slechts een op de tien Compostelareizigers beweert geen religieuze motieven te hebben.
2 . In het Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen worden de bestaande vijftien decanaten vervangen door vier regio’s met elk een regioploeg. Bedoeling is de dienstverlening vanuit het vicariaat te decentraliseren en dichter bij de pastorale zones te brengen. De regioploegen, samengesteld uit de deken, een begeleider gemeenschapsopbouw, een vormingswerker, een jongerenpastor, een econoom en een secretaris, zijn voortaan het aanspreekpunt voor de plaatselijke verantwoordelijken en vrijwilligers. (Sylvie Walraevens)
In de naam van de Vader, met Luc Van Looy: Versterk uw hart
De vermaningen die Jezus geeft over bidden, aalmoezen geven en vasten zijn nog steeds actueel. Het komt er niet op aan om de aandacht op onszelf te trekken, integendeel. Voor een christen eisen twee ‘personen’ de aandacht op: aan de ene kant God zelf of Christus, aan de andere kant de naaste, in het bijzonder de zwakke, arme, noodlijdende. Het is op alle manieren gezongen, verkondigd en bevestigd dat er meer vreugde is in het geven dan in het ontvangen. Daaromtrent zegt paus Franciscus dat de grote plaag van onze tijd de ‘globalisering van de onverschilligheid’ is die voortkomt uit het egoïsme en individualisme. God echter is niet onverschillig tegenover de mens, elke mens. Hij heeft zijn eigen Zoon gezonden voor de bevrijding van alle mensen. Daarom is het de roeping van de christenen die zorg op zich te nemen en koste wat het kost niet op zichzelf terug te plooien. We kennen het aandringen van paus Franciscus om naar buiten te treden, om zich als persoon of als kerk niet op te sluiten, maar te getuigen van de liefde van God, bij voorkeur voor de kleinen.
Paus Franciscus maant ons aan ons hart te versterken (Evengelii gaudium, nrs. 5-8) door drie bewegingen:
1.Samen bidden. Hij nodigt uit om een bijzondere dag van gebed te organiseren op de eerste vrijdag van de veertigdagentijd. Bijzondere intenties op die dag zijn de eenheid van de christenen en de zorg voor de vrede.
2.Gebaren van liefdadigheid stellen als tekenen die aantonen dat we bekommerd zijn om de medemensen.
3.Bekering: ons hart keren naar God, bewust van onze kleinheid. Het sacrament van de vergeving vieren maar ook een houding aannemen die tot vergeving uitnodigt en die in alle nederigheid de andere hoger schat dan onszelf.
Dat alles spreekt van vertrouwen in God en van het geven van vertrouwen aan iedereen.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)