(Cursiefje van Frans De Maeseneer)
Het woord komt uit een lied van Jules De Corte. Hij was een Nederlander, een liedjesman. Hij was blind. Hij zag heel klaar. Zijn ‘waaromlied’ ken ik bijna helemaal uit het hoofd. Waarom zijn de bergen zo hoog? Waarom zijn de mensen zo moe? Wij zijn al zo lang op de weg naar de vrede toe. Daarom… Waarom zijn wij westeuropese mensen zo moe? Wat hebben wij te veel, wat hebben wij te weinig?
Toon Hermans was een romantische clown, een bewuste positivo. Vandaag wordt hij soms afgedaan als een soft-poëet, als een soft-predikant. Toch kon hij ook stout zijn. Bij voorbeeld: waarom zijn de mensen zo moe? Zijn antwoord: omdat we te weinig werken. Als trap tegen ons zere been, als uitdaging is dat niet mis.
Soms zijn mensen wel moe van het werken. Dan vallen ze in slaap voor de buis en draaien ze haast vanzelf in bed. Dat is oergezond maar het wordt een zelden geproefd privilege. De meesten onder ons zijn moe zonder te veel te werken. We zijn zo vaak moe. Zelfs indien we negen uren hebben geslapen, staan we op… en we zijn meteen moe. De nacht heeft ons niet opgeladen of niet afgeladen. De nacht heeft ons niet ‘uitgerust’. De slaap doet kennelijk niet zijn werk. Er is iets wat ons onbekwaam maakt om te rusten, om op adem te komen of om onze tweede adem te vinden. Kijk, een lift voor zes personen verdraagt er eventueel zeven, maar tien is té. Een brievenbus kan vele krantjes en reclames en brieven verdragen, maar ééns, op een dag, kan er geen velletje papier meer bij. Trop is teveel.
Daarom zijn de mensen zo moe! We zijn moe van teveel. Te veel beelden, te veel info, te veel discussies, te veel geweld en intolerantie, te veel ingewikkeldheid. En dat kan de gewone burger met zijn gewone klieren en spieren niet aan. Onze infocapaciteit wordt overvraagd. Bovendien worden we verplicht om tegenover alles en nog veel meer een standpunt in te nemen. Onlangs schreef een Vlaamse Jezuïet een boek: ‘moe van te moeten kiezen’. Een schitterende titel! Dat is de vinger op onze wonde. In sporttermen gezegd: de mensen moeten voortdurend in de rode cijfers gaan om de koers te kunnen volgen. Het multi-aanbod is te zwaar. Daarom zijn de mensen zo moe.
En dat is nog niet alles: het is ons niet toegestaan ons terug te trekken op een eilandje van troost. Je zou bijna een held moeten zijn om de duizenden prikkels niet te voelen. De wereld is te ‘grootmaats’ voor meneer en mevrouw van de Schoolstraat 17. Ze hebben al last genoeg om zichzelf en de twee kinderen uit hun schoot. De overdruk is te groot.
Praat dan maar over Jezus en de profeten.
