dinsdag 26 mei 2009

Gelezen In Tertio Van 13 Mei 2009

Uit een open brief van Peter Vande Vyvere, hoofdredacteur

Beste Goedele,

Mag ik u even interpelleren over de ‘grap’ in uw jongste nummer, de drie bijgevoegde hosties met uw beeltenis en de woorden ‘Neem en eet hiervan, dit is mijn lichaam’? U begrijpt waarschijnlijk niet waarom de katholieke gemeenschap daar zo’n aanstoot aan neemt.
‘Van huis uit katholiek’, u hebt het wel vaker bekend. Toch vermoed ik dat u niet echt bent doorgedrongen tot - of ‘aangedaan door’ - de binnenkant van dat geloof. Ik neem u dat niet kwalijk, maar laat het dan, collega, laat het om die taal en tongval te gebruiken. Het klinkt als puberaal gewauwel.
Weet u waarom u met uw stunt katholieke gelovigen zo pijnlijk treft? Omdat die woorden ‘Neem en eet, dit is mijn lichaam’ het centrale mysterie - en alle afgrondelijke tragiek en broze hoop die daarbij horen - van hun geloof vertolken. Dat zinnetje uit het laatste avondmaal grijpt vooruit naar de gruwelijke kruisdood van de volkomen onschuldige én verwijst naar zijn redding uit de afgrond van lijden en dood. Van zijn lijden en dood, van ons lijden en onze dood. Hebt u er, met al uw kennis van de menselijke psyche, enig vermoeden van dat het ‘beamen’ van Jezus’ dood en opstanding kapotte mensen kan oprichten en sterken?
‘Neem en eet, dit is mijn lichaam’ is niet voor niets het centrale zinnetje van de eucharistie en het heeft ontelbaren getroost, genezen en aangezet tot een leven van dienstbaarheid en zelfgave. Kent u de portretfoto van pater Damiaan, die grote Belg die straks heilig wordt verklaard, op zijn sterfbed? Bekijk dat serene, door lepra verminkte gelaat. De man die u ziet, vereenzelvigde zich volkomen met de melaatsen vanuit één allesoverheersende inspiratie: ‘Neem en eet, dit is mijn lichaam’.
Als uw stunt mensen schoffeert, dan is het omdat die woorden over zulke diepe, broze en grootse dingen gaan. Het ‘lichaam van Christus’ leent zich niet tot een vette knipoog. Ik vind niet, beste collega, dat we een blasfemiewet nodig hebben om dit soort codes te doen respecteren. Een beetje fijngevoeligheid, empathie en respect volstaan. Mogen we verwachten dat een goodwill ambassadrice van de Verenigde Naties die opbrengt?

Met een collegiale groet,
Peter Vande Vyvere
C.L.