Deze gave gaat in tegen alle oppervlakkigheid. Het intellect is niet tevreden met uiterlijke verschijningen, met materiële beslommeringen of interesses. Het zoekt het mysterie en wenst het geheim van de mens te ontdekken, te erkennen en te begrijpen in de andere en in de natuur. Het zoekt het goede in moeilijke situaties en ontwikkelt een positieve kijk op de dingen. Het leest, exploreert, zonder vlugge conclusies te trekken.
Het intellect zoekt, maar geeft niet toe aan een ‘ongeveer’, of jammert niet over situaties. Nooit zegt het: ‘Och, er is toch niets aan te doen.’ Het zoekt verder, naar de kern van de zaak, naar objectiviteit.
Intellect is de gave van het stil-staan, van kijken met gesloten ogen. Zo zoekt het naar waarheid, recht, zuiverheid. De bron of voedingsbodem van het intellect is het Woord van God. Want is het er uiteindelijk niet om te doen Christus te kennen, ook in al zijn menselijkheid? Christus nodigt immers uit om verder na te denken. Hij opent horizonten, nieuwe perspectieven.
Uiteindelijk geeft het intellect een versnelling meer aan de mens.
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
