Het evangelie roept op tot engagement, tot aandacht voor de lijdende mens. Dit doet Jezus in het bijzonder door zichzelf te engageren in het contact met zieken, zondaars, en in zijn gesprekken met de leerlingen. De onverschilligheid waarvan we vandaag getuige zijn staat juist in schril contrast met het engagement dat voortvloeit uit de erkenning van elke mens als naaste. Paus Franciscus schrijft in Misericordia vultus (Het gelaat van de barmhartigheid): ‘De hedendaagse mentaliteit lijkt zich te verzetten tegen Gods barmhartigheid en ze probeert het leven te doden en de notie van barmhartigheid zelf weg te halen uit het hart van de mens. De notie ‘barmhartigheid’ verstoort schijnbaar het welbevinden van de hedendaagse mens, die zich dankzij een nooit eerder geziene wetenschappelijke en technologische evolutie opwerpt als heer en meester over deze aarde’ (cf Gen 1,28)(nr.11). En in Amoris laetitia schrijft paus Franciscus over de barmhartigheid: ‘We stellen zoveel voorwaarden aan de barmhartigheid dat we haar concrete betekenis en haar werkelijk belang uithollen. Dat is de ergste manier waarop het evangelie zijn kracht verliest. Heel zeker sluit barmhartigheid bijvoorbeeld gerechtigheid en waarheid niet uit, maar in de eerste plaats moeten we zeggen dat barmhartigheid de volheid van gerechtigheid en de meest heldere openbaring van Gods waarheid is. Daarom dient men altijd te beseffen dat alle theologische begrippen ongeschikt zijn, die uiteindelijk de almacht van God en vooral zijn barmhartigheid in vraag stellen' (nr.311).
Uit het boek: In de naam van de Vader, 365 fragmenten uit homilieën en toespraken van MGR. LUC VAN LOOY (uitgegeven door Halewijn in 2018)
