Ik herinner me een man die levenslang had gekregen,
maar vervroegd was vrijgekomen. De enige bij wie hij
terecht kon was zijn bejaarde moeder; de rest van de
familie had hem in de steek gelaten. Hij had op 126
plaatsen gesolliciteerd, tevergeefs. Niemand wou hem.
Veel mensen waren in zijn geval. Daarom begonnen we
zelf met een werkplaats. De eerste jaren waren heel
moeilijk, zonder subsidies. En met veel vooroordelen. De
geburen dachten dat het allemaal geboren dieven waren…
Dankzij de inzet van vele vrijwilligers en van de eerste
directeur, broeder Jaak Winten, heeft het werkhuis
M.I.N. vorm gekregen. Duizenden ex-gedetineerden en
mensen die nergens anders werk konden vinden, zijn er
ondertussen gepasseerd. Ik krijg soms nog gasten op
bezoek die me komen bedanken, omdat zij dank zij het
werkhuis hun draai in het leven hebben gevonden.
Uit het boek Kijk naar de zon! samengesteld door Peter Ausloos