woensdag 20 juni 2018

Wijsheid en geloof van Godfried Danneels: Genezen van de doekoorts

Kunnen we wel ooit gelukkig worden als we het allemaal van onszelf en van onze inzet verwachten? Meer nog: als we het te min vinden van iemand of iets afhankelijk te moeten zijn? Een sleutel voor het geluk is het rustige besef van onze eindigheid, van onze grenzen en van onze beperktheid, en deemoedig uitzien naar wat anderen voor ons doen. Een ervaring van ziekte en hulpeloosheid bewerkstelligt soms echt een stuk bekering. Wie te trots was om zich door anderen te laten helpen, wordt vaak dubbel genezen: bovenop de genezing van het lichaam komt er de heling van de ziel – de ontdekking dat een medemens een gave is, en wederzijdse afhankelijkheid een weldaad. Soms is het ook een stuk psychische genezing van de doekoorts als je verplicht wordt een paar maanden dingen te verwaarlozen die als het ware vanzelfsprekend zijn: geen tijd verliezen, economisch denken, alles zelf willen en kunnen doen. Een kuur doormaken van passiviteit en van bemind worden is heilzaam. Alleszins is het een geestelijke genezing als je begint te ervaren dat God alles voor en in jou doet en dat hij alles ten goede leidt. Het is een complete omwenteling: niet ik ben de zon en God is mijn planeet, maar God is de stabiele zon en ik ben de wentelende aarde. Of zoals Paulus het zei: ‘Het geloof redt, en niet mijn werken’ (cf. Gal 2,16).

Uit het boek: Een jaar met kardinaal Godfried Danneels (uitgegeven in 2009)