Groot is de verleiding
mezelf te roemen
om mijn inzet en mijn tijd
voor mensen her en der,
voor God en voor zijn Kerk.
Paulus brengt mij weer tot rede,
zet de voetjes op de grond.
Niet uit eigen beweging
maar omdat God mij roept,
kan ik niet anders
dan wat mij wordt toevertrouwd
nederig en dienstbaar
‘te doen’.
In woord en teken
de Meester achterna,
wetend dat Hij altijd voor mij uitgaat.
Als een Licht,
als een wegwijzer,
als obstakel
of als redder onderweg.
Altijd is Hij daar.
In de stilte van gebed,
in de drukte van het werk,
in de zorgen van de mensen,
in een glimlach uit het hart.
Dat alles is geschenk,
onverdiend ontvangen
vriendschap en vreugde
die mij voedt en sterkt.
Angel van Gods Woord
om nooit te rusten
in de vrede dat het ‘af’ is.
Uit het boek Onderweg van Wies Merckx
