Weerspreuk: Sint-Tibertius

14 april: Op Tibertius na de noen,
Worden alle velden groen.
TIBERTIUS, VALERIANUS en MAXIMUS
Op 22 november is te lezen hoe de Romeinse bruid Cecilia haar man Valerianus tot het christendom bekeerde; dat moet omstreeks het jaar 230 zijn gebeurd. Ook zijn broer Tibertius ging tot het nieuwe geloof over. Om hun plicht te doen zonder in die dagen van vervolging op te vallen, begroeven zij ’s nachts de lijken van de martelaren. Toch werden ze hierbij betrapt. En al stond op begraven geen straf, de prefect Almachius wilde er toch het fijne van weten. Geen wonder, christenen waren voornamelijk arbeiders en slaven, terwijl de broers hoorden tot een aanzienlijke familie, en als die rare sekte nu ook de betere stand infiltreerde, moest Almachius alarm slaan.
De broers getuigden van hun geloof: “Men kan de boer bespotten die ’s winters in kou en duisternis op de akker werkt”, zei Valerianus, “maar als de zomer komt plukt hij er de vruchten van. Zo kunt u lachen om de christenen, die vrijwillig spot en leed verdragen, maar in het hiernamaals óógsten zij, en zuchten de lachers en spotters in de onderwereld.” Er ontspon zich een gesprek waarin de prefect hen smeekte een offer aan de goden te brengen omdat het christendom een zelfbewuste Romein niet paste. Maar toen de broers standvastig bleven, werd hun de doodstraf aangezegd. Eén gunst kregen ze: omwille van hun sociale positie hoefden ze niet naar de gevangenis, en kreeg een assistent, Maximus, opdracht de broers in de prefectuur te bewaken. Tibertius en Valerianus voorspelden hem dat hij op het ogenblik van hun dood zou aanschouwen hoe hun ziel ten hemel voer. En zo gebeurde het inderdaad toen zij daags daarna werden onthoofd. Spontaan trad Maximus naar voren en noemde zich christen. Hij werd met loden kogels doodgeslagen. Het feest van de drie mannen wordt dikwijls pas op 15 april gevierd.
(Uit Alle Heiligen van Wim Zaal)


C.L.